ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ Χιλιομοδίου

Ἀκολουθία ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ Χιλιομοδίου.

Ψαλλομένη τῇ  22α Αὐγούστου

Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια

ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους δ΄ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια.

Ἦχος α´. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Φανερωμένης Σεμνείω, * δεῦτε, προστρέξωμεν* καὶ τὴν σεπτὴν εἰκόνα* τῆς Κυρίας Παρθένου* τὴν βρύουσαν ἰάσεις παντοδαπὰς* εὐλαβῶς ἀσπασώμεθα* θερμῶς βοῶντες· δυσώπει τὸν σὸν Υἱὸν* ὑπὲρ πάντων τῶν προσφύγων σου.

Χιλιομόδιον σπεύσει τῇ ἀντιλήψει σου* καὶ πᾶσα Κορινθία* τῇ θέρμη ἀρωγή σου, * σεμνὴ Φανερωμένη, Μῆτερ Θεοῦ, * καὶ πιστῶς ἀνακράζει σοι· * Χαῖρε, προστάτις ἁπάντων Χριστιανῶν* καὶ ἐν δίναις καταφύγιον.

Φανερωμένη Κυρία, βροτῶν τὸ στήριγμα, * μοναζουσῶν χορεία* νῦν πανήγυριν ἄγει* φαιδρὰν καὶ λαμπροφόρον χρεωστικῶς* τῶν πολλῶν θαυμασίων σοῦ·* σὺ γὰρ ἑκάστοτε σκέπεις ἐν συμφοραῖς* τοὺς πιστῶς σοι καταφεύγοντας.

Ὡς μητρικὴν παῤῥησίαν πρὸς Κτίστην ἔχουσα, * Φανερωμένη Μῆτερ, * ἐκδυσώπει τὸν Τόκον* ἀχείρωτον τηρεῖσθαι καὶ ἀσινῆ, * σήν Μονὴν τὴν φερώνυμον* καὶ χριστωνύμων Ἑλλάδος σεπτὸν χορὸν* τὸν προστρέχοντα σῇ χάριτι.

Δόξα. Ἦχος β´.

Σκίρτα ἐν ἀγαλλιάσει* καὶ χόρευε σήμερον, * φιλεόρτων εὐσεβοφρόνων ἡ ὁμήγυρις, * συναχθεῖσα Φανερωμένην Κυρίαν τιμήσαι* τὴν ἡμῶν προστάτιν καὶ ἔφορον·* αὕτη γὰρ ἀοράτως ἐπεμβαίνουσα,* διασῴζει ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπιβουλῆς τῶν πολεμίων,* ὡς τὸν ἐσμὸν συνέκοψε* τῶν τῆς Ἀγαρ ἐκγόνων* ἐν καιροῖς δυσχειμέροις ἡμῶν τοῦ ἔθνους·* διὸ νῦν εὐλαβῶς* σήμερον πανηγυρίζοντες* αὐτὴν μεγαλύνομεν,* ὡς διασῴζουσαν ἅπαντας εἰς τοὺς αἰῶνας* ἐξ ἐχθρῶν ἀπειλῆς, * κινδύνων, συμφορῶν* καὶ δεινῶν περιστάσεων.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Ἄσατε τῷ Κυρίῳ...

Ἀπόστιχα. Ἦχος β´. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Βράβευσον τοῖς πιστοῖς, * Φανερωμένη Μῆτερ, * ὁμόνοιαν, εἰρήνην, * ἰσχὺν καὶ ῥώμην ἄμφω, * ἁγνὴ Θεογεννήτρια.

Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα Αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.

Σκέπε ὑπὸ σεπτὴν* τῶν σῶν πτερύγων σκέπην* μοναζουσῶν χορείαν* Μονῆς σου καὶ τοὺς δήμους* τῶν πίστει προστρεχόντων σοι.

Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεά.

Χαῖρε, καταφυγὴ* πιστῶν, Φανερωμένη * καὶ ῥύστις ἐκ παντοίων* δεινῶν πειρατηρίων, * τῶν δούλων σου, Μητρόθεε.

Δόξα. Τριαδικόν.

Δεῖξον ἡμῖν ὁδὸν* ἀλήκτου εὐφροσύνης* Πάτερ, Υἱὲ καὶ Πνεῦμα,* Τριὰς ὑπεραγία,* τοῖς Σὲ λαμπρῶς δοξάζουσι.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Χαῖρε, ἡ ἀρωγὸς* δεινῶς χειμαζόμενων* καὶ κλονουμένων πάντων* τὸ στήριγμα, Παρθένε, * Φανερωμένη Δέσποινα.

Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς καὶ τὸ τῆς Φανερωμένης. Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὴν ἁγίαν μορφήν σου κατασπαζόμενοι,* Φανερωμένη Παρθένε,* ἐν τῇ σεπτῇ σου μονῇ* τῇ ἐν Χιλιομοδίῳ ἀνακράζομεν,* λύτρωσαι πάντας ἐκ παθῶν* χαμαιζήλων καὶ δεινῶν* κινδύνων τῇ χάριτί σου,* ἵνα ὑμνῶμεν σε πόθῳ,* ὡς κόσμου Σώτειραν ἀνύστακτον.

Ἀπόλυσις.

ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ, εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ΄ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ τῆς Ἑορτῆς γ΄ ἐκ τοῦ Μηναίου καὶ τὰ ἑξῆς γ΄ Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Φανερωμένης.

 Ἦχος α´. Ὤ, τοῦ παραδόξου θαύματος!

Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος,* ἡ εἰκὼν τῆς Ἁγνῆς,* εὐσεβῶν προστάτιδος, * τῆς ξένως τὸν Λυτρωτὴν* τεκούσης Κύριον,* βλυστάνει ἀεὶ κρουνοὺς* τῶν ἰαμάτων τοῖς πόθῳ κραυγάζουσι* πανύμνητε Μαριάμ,* Φανερωμένη, σεμνὴ Ἀειπάρθενε,* θλίψεις πάσας τὰς τοῦ βίου* τῶν πιστῶν μετάλλαξον* εἰς χαρὰν σαῖς πρεσβείαις* πρὸς Χριστόν, χαρὰν τὴν ἄληκτον.

Βαβαί,* τῶν σῶν θαυμασίων, Ἁγνή, * ὅτι χριστωνύμοις* νίκην ἐπεβράβευσας* κατ᾿ Ἄγαρ υἱῶν ἐσμόν,* αὐτοὺς συντρίβουσα* σῷ σθένει, Μῆτερ Θεοῦ᾿ * διόπερ νῦν εὐλαβῶς μεγαλύνοντες* ταχίστην σου ἀρωγὴν* καὶ προστασίαν βοῶμεν, Πανύμνητε·* ἀγλαὴ Φανερωμένη, * εὐσεβεῖς διάσῳζε* εὐλαβῶς προσκυνοῦντας* τὴν πανίερον εἰκόνα σου.

Φιλεόρτων ἅπας σύλλογος* καὶ σῆς φερωνύμου* Μάνδρας αἱ μονάζουσαι* ὑμνούσαι σὴν ἀρωγὴν* τὴν ἀδιάπτωτον* βοῶσι πανευλαβῶς· * Φανερωμένη, προστάτις καὶ πρόμαχος* ὑπάρχεις πάντων ἡμῶν* καὶ ζωὴν πρὸς ἀγήρω ἰθύντειρα* τῶν ἀσπαζομένων* τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου* ἐν Χιλιομοδίῳ, * θαυματόβρυτε Παντάνασσα.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ´.

Τὰς πολυειδεῖς ἐκφάνσεις* τῆς καθ᾿ ἑκάστην προστασίας σου* πρὸς πάντας τοὺς εὐσεβόφρονας* μεγαλοφώνως κηρύττομεν, * Φανερωμένη, Θεοτόκε Παρθένε·* ὡς γὰρ ἐχθρῶν στίφη συνέτριψας ἐν Δερβενακίοις,* οὕτω καὶ νῦν τοὺς σοί καταφεύγοντας,* ἐξ ἀοράτων ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς διασῴζεις·* δέξαι οὖν* τόνδε χαριστήριον αἰνόν,* ὃν σοί εὐλαβῶς νῦν προσάγομεν,* καὶ βοήθησον ἡμῖν,* ἵνα καλῶς πλεύσωμεν* τοῦ βίου τὸ πέλαγος.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα τῆς ἑορτῆς.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ, Ἰδιόμελα. Ἦχος α´.

Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ* ὁ χορὸς τῶν εὐσεβῶν Κορινθίων* καὶ σὺν τοῖς δήμοις τῶν μοναζουσῶν* ἐν ἀγαλλιάσει ἀνύμνει τὴν Φανερωμένην Παντάνασσαν, * τὴν ταχινὴν ἀρωγὸν καὶ προστάτιν σου·* εὐδοκία γὰρ* τῆς αὐτῆς προμηθείας* χαρμονῆς πληροὶ ἀφάτου* τῶν πιστῶν καρδίας, * αὐτῆς τὸ ἱερὸν ἔκτυπον* εὐλαβῶς κατασπαζομένων·* ὅθεν χαριστηρίους ὕμνους* αὐτὴ ἐξυφαίνοντες* καὶ τὴν ἐναργῆ αὐτῆς κηδεμονίαν ὁμολογοῦντες,* τὰς μητρικὰς αὐτῆς δεήσεις* πρὸς Κύριον αἰτούμεθα* τὸν Ἀγαθὸν καὶ Φιλάνθρωπον.

Ἦχος β´.

Ἡ τῆς φερωνυμούσης σοι Μονῆς ἀδελφότης,* ἢν ἀκλινῶς περισκέπεις ἀείποτε* καὶ ἐκ κινδύνων καὶ θλίψεων* αὐτὴν ἀπαλλάττεις,* Φανερωμένη Θεοτόκε,* ὕμνοις γεραίρει σὲ·* νυχθημερόν γὰρ προστατεύεις* αὐτὴν οὐρανόθεν, * καὶ φρουρεῖς καὶ φυλάττεις* τὸ Γένος ἡμῶν τὸ Ὀρθόδοξον* ἐξ ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς* καὶ δεινῶν ἐπερχομένων,* ὡς συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος.

Ἦχος γ´.

Ἀλλόφρονα καὶ ἀλλαζόνα τύραννον θρασυνόμενον* κατὰ τῶν χριστωνύμων εὐσπλάγχνως, * Φανερωμένη Θεοτόκε, ἀπεδίωξας* καὶ αὐτοὺς ἠξίωσας* σὴν μορφὴν προσκυνήσαι* καὶ νικητήριον πλέξαι σοι παιᾶνα· * τῆς σῆς οὖν ἀῤῥαγοῦς ἐπιστασίας καὶ ἀντιλήψεως* καὶ ἡμεῖς νῦν ἀναμιμνῃσκόμενοι,* χρεωστικῶς σὲ καταστέφομεν ᾀσμάτων τοῖς ἄνθεσι* καὶ ταπεινῶς ἐκδεχόμεθα* τὰς πρὸς τὸν Υἱόν σου πρεσβείας,* ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν.

Ἦχος δ´.

Ὡς χαρίτων πηγὴν ἀνεξάντλητον* εὐχαρίστως σὲ γεραίρομεν,* Φανερωμένη Θεοτόκε,* τὴν ὀμβρίζουσαν πᾶσιν* ὑετὸν τοῦ θείου ἐλέους* καὶ πιστῶς κραυγάζομεν·* νεφέλη φιλανθρωπίας* πάγχρυσε, Παρθένε,* καὶ ποταμὲ εὐσπλαγχνίας ἀείῤῥυτε,* μὴ παύσῃ ἁγιάζουσα τὰ σύμπαντα* καὶ δροσίζουσα τὰς αὐχμώσας καρδίας* τῶν προστρεχόντων σοι.

Δόξα. Ἦχος ὁ αὐτός.

Σήμερον οἰκετῶν σου αἱ χορεῖαι,* τὰς πρὸς ἡμᾶς εὐεργεσίας σου ἀνυμνοῦμεν, * Φανερωμένη Θεοτόκε·* σὺ γὰρ ἐκ τῆς κλίνης* σῆς χάριτος σθένει* παρειμένον ἤγειρας ἄρτι* καὶ ἀτεκνούσαν εὔτεκνον ἀνέδειξας·* ἀντιλαβοῦ οὖν καὶ ἡμῶν* τῶν προσκυνούντων σὴν ὄψιν,* παρέχουσα ἡμῖν* τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα* καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος πλ. α´. Χαίροις, ἀσκητικῶν.

Χαῖρε, παραμυθία πιστῶν,* ἡ θυμηδία καὶ χαρὰ τῶν τιμώντων σε,* τὸ κλέος τῆς Κορινθίας,* μοναζουσῶν προσφυγή,* ποντουμένων ὅρμος* ὁ ἀχείμαστος,* πανύμνητε Δέσποινα,* εὐσεβῶν ἀγαλλίαμα,* τῶν ἀσθενούντων* ἀνιάτως ἐπίσκεψις* καὶ ἀπύθμενον* ἀγαθότητος πέλαγος·* φύλαττε τοὺς οἰκέτας σου* ἀεί, Μητροπάρθενε,* Φανερωμένη γλυκεῖα,* ὑπὸ τὰς σὰς θείας πτέρυγας* καὶ πέμψον ἐλέη* ἐφ᾿ ἡμᾶς ὑψόθεν πᾶσι* τοῦ θείου Τόκου σου.

Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα Αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.

Ἄγει πανευλαβῶς ἑορτὴν* τῶν Κορινθίων ἡ ὁμήγυρις σήμερον* τῆς θείας Φανερωμένης,* τῆς φιλοστόργου μητρὸς* τῶν χριστεπωνύμων* πόθῳ κράζουσα·* ἡμῶν θεῖε ἔφορε* καὶ προστάτις καὶ πρόμαχε,* ἡ ἐν κινδύνοις* ἀκλινῶς περισκέπουσα* τοὺς ὑμνοῦντας σε·* δεῖξον τῆς συμπαθείας σου* μέγεθος, Θεονύμφευτε,* ἡμῖν καὶ κατάπεμψον* τὸν ὑετὸν τοῦ ἐλέους* τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Παντάνακτος* τῆς κτίσεως πάσης,* εὐλαβῶς τοῖς προσκυνοῦσι* σὸν θεῖον ἔκτυπον.

Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεά.

Δεῦτε, τῶν Κορινθίων χοροί,* Φανερωμένης τὴν εἰκόνα τὴν πάνσεπτον,* τὴν βρύουσαν ἰαμάτων* παντοδαπῶν ποταμοὺς,* ὕμνοις μελιῤῥύτοις* καταστέψωμεν* βοῶντες· Πανάχραντε* ἀγαθή, τῶν ἐν θλίψεσι* παραμυθία* καὶ σεπτὸν καταφύγιον* τῶν ἐν κλύδωσι* τρυχομένων ἑκάστοτε,* σκέπε ἀεὶ καὶ φύλαττε* τοὺς σοί καταφεύγοντας* καὶ σὴν θερμὴν αἰτουμένους* πρὸς τὸν Δεσπότην καὶ Κύριον* πρεσβείαν, Παρθένε,* πανσθενὲς Θεοκυῆτορ,* πιστῶν βοήθεια.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ´.

Τὴν παναγίαν σου εἰκόνα,* Φανερωμένη Θεογεννήτρια,* πανευλαβῶς προσκυνοῦντες* ἐν τῇ πανσέπτῳ Μονῇ σου,* χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως πληρούμεθα· * πρὸς τὸν σὸν γὰρ πόθον* τὰς καρδίας ἡμῶν ἀνατείνοντες* καὶ ἐν σοί προσφεύγοντες* ἐν πάσαις τοῦ βίου ταῖς θλίψεσι,* βεβαίαν ἔχομεν* τὴν σὴν ἀντίληψιν καὶ συμπάθειαν·* ὅθεν ὡς ὀλετήριον ἀνυμνοῦντες σὲ* συμφορῶν καὶ κινδύνων,* σὲ μεγαλύνομεν,* τὴν σῴζουσαν ἐκ θανάτου* σαῖς μητρικαῖς παρακλήσεσι* τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Ἦχος δ´. Τῆς Ἑορτῆς.

Ὅτε ἐξεδήμησας, Θεοτόκε...

Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς καὶ τὸ τῆς Φανερωμένης (ἐκ τοῦ Μικροῦ Ἑσπερινοῦ).

Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴν α΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α´. Τὸν τάφον Σου, Σωτήρ.

Νοσοῦντας ἀλγεινώς,* θεραπεύεις ταχέως,* καὶ στείρας συμπαθῶς,* Θεοτόκε, μητέρας* δεικνύεις, Θεόνυμφε,* ὑπερύμνητε Δέσποινα,* τὰς ὑμνοῦσάς σε, * Φανερωμένη Παρθένε, * καὶ εἰκόνα σου* πανευλαβῶς προσκυνούσας* ἐν Μάνδρα τῇ θεία σου.

Δόξα. Καὶ νῦν.

Τὴν θείαν σου μορφήν,* Μῆτερ Φανερωμένη,* οἱ δῆμοι τῶν πιστῶν* εὐλαβῶς προσκυνοῦντες,* ᾠδὴν χαριστήριον* σοι προσάγομεν, Δέσποινα,* καὶ κραυγάζομεν* μὴ παύσῃ πάντας ὑψόθεν* ἐποπτεύουσα,* τοὺς καταφεύγοντας πόθῳ* ταῖς σαῖς παρακλήσεσι.

Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε

Ἐχθρῶν ὀλετήριον Ἄγαρ υἱῶν ἐν στενοῖς,* θεόνυμφε Δέσποινα, Δερβενακίων, Ἁγνή,* ἐδείχθης καὶ σύντριμμα·* ὅθεν, Φανερωμένη, * στρατιαὶ χριστωνύμων* ἦλθον ἐν τῇ Μονή σου* προσκυνήσαι εἰκόνα* σὴν θείαν καὶ ᾠδὴν μελιχρὰν* πέμψαι σοι, Ἄχραντε.

Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν.

Τῇ σῇ καταφεύγοντες ἐν τοῖς δεινοῖς ἀρωγῇ* λιμένα ὡς εὔδιον, Φανερωμένη κλεινή,* ναυτίλων βοήθεια,* φεύγομεν σῇ δυνάμει* τρικυμίας τοῦ βίου* καὶ λυπηρῶν τὰ νέφη* διαλύομεν τάχος·* ἀντίληψις γὰρ πέλεις* ἡμῶν τῶν προσιόντων σοι.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον Κάθισμα. Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν πολυχεύμονα* τῆς προστασίας σου* χάριν, ἢν ἅπασιν* ἐκχέεις Δέσποινα,* ἀνευφημοῦντες εὐλαβῶς* βοῶμεν, Φανερωμένη·* τοῖς ἐν δίναις στένουσι* βίου τάχος βοήθησον* καὶ ἐχθρῶν ἀπέλασον* ἀοράτων στρατεύματα* καὶ πάντων ὁρατῶν πολεμίων* ὅπλῳ σεπτῶν ἐντεύξεών σου.

Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν.

Τὴν σκοτισθεῖσάν μου* ψυχὴν καταύγασον,* φωτὶ τῆς χάριτος* τοῦ θείου Τόκου σου,* ἁγνὴ Παρθένε, Μαριάμ,* ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων * καὶ ἀχλὺν ἀπέλασον* τῶν ἀπείρων πταισμάτων μου,* ὅπως εὔρῳ ἔλεος* ἐν τῇ ὥρα τῆς Κρίσεως* καὶ πόθῳ ἀσιγήτως βοῶ σοι,* χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.

Οἱ Ἀναβαθμοὶ. Τό α’ἀντίφωνον τοῦ δ’ ἤχου.

Προκείμενον: Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου...

Στίχ. Ἄκουσον, θυγάτερ, καὶ ἴδε...

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56): Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναστᾶσα Μαριάμ...

Δόξα. Τῆς Φανερωμένης πρεσβείαις, Ἐλεῆμον...

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον...

Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β´. Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με...

Ἁγνὴ παντευλόγητε Φανερωμένη,* ψυχῆς εὐσεβοφρόνων ἀγαλλίαμα,* θάῤῥος καὶ στήριγμα* καὶ πάσης Κορινθίας παραμύθιον,* δέξαι τὸν ὕμνον* τῶν θερμῶς ἐπικαλουμένων σε* καὶ τὰς αἰτήσεις ἐκπλήρου* ἡμῶν ὡς εὐσυμπάθητος.

Εἶτα ὁ Κανών, οὑ ἡ ἀκροστιχὶς: «Φανερωμένης Χιλιομοδίου ἐγκώμιον. Χ. Μ.»

ᾨδὴ α´. Ἦχος δ´. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.

Φυλάττουσα πάντοτε,* τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα* μὴ παύσῃ, Θεόνυμφε,* Παρθενομῆτορ ἁγνή,* μεγαλῦνον σε* τρανῶς, Φανερωμένη,* καὶ κατασπαζόμενόν σου τὸ ἐκτύπωμα.

Ἀστείρευτον πέλαγος,* Φανερωμένη πανύμνητε,* χαρίτων τοῦ Πνεύματος* τοὺς προσκυνοῦντας πιστῶς* τὴν εἰκόνα σου* χαρίτων θείων πλῆσον,* ὡς ἂν σοι ἐπάξιον* ὕμνον ὑφάνωμεν.

Νῦν πίστει βοῶμεν σοι,* δυνάμει τῆς προστασίας σου,* ἐχθρὸν τὸν ἀόρατον* τὸν πολεμοῦντα ἡμᾶς* ἀποδίωξον* ταχύ, Φανερωμένη,* καὶ θράσος ὑψαύχενον* τούτου ἐδάφισον.

Ἐλπὶς ἀκαταίσχυντε, * Φανερωμένη, τῶν δούλων σου,* μὴ παύσῃ ἀείποτε* χαροποιούσα ἡμᾶς* τοὺς προστρέχοντας* τῇ σῇ ἁγίᾳ σκέπῃ* καὶ ἀσπαζομένους σου* ὄψιν τὴν πάγκαλον.

ᾨδὴ γ´. Τοὺς Σοὺς ὑμνολόγους.

Ῥεόντων σὸν δοῦλον ὑπερόπτην* ἀνάδειξον καὶ τῶν γεηρῶν,* Φανερωμένη Δέσποινα,* ὑπέρτερον τὸν κράζοντα·* εὐλογημένη Δέσποινα,* χαῖρε, πιστῶν καταφύγιον.

Ὡς δρόσος ἡμῖν ἡ προστασία* ἐπώφθη ἡ σὴ ἑωθινή,* Φανερωμένη ἄχραντε,* τοῖς ἐν τοῦ βίου καύμασι* συγκαιομένοις δούλοις σου,* εὐλογημένη Παντάνασσα.

Μητράναδρε Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου,* ὡς πλήρης ἀγάπης καὶ στοργῆς* τοὺς ἀφορῶντας πάντοτε,* τῇ θεία ἀντιλήψει σου,* Φανερωμένη, λύτρωσαι* τῆς ἐπηρείας τοῦ δαίμονος.

Εἰς πάντα τὰ πλάτη ὑφηλίου* ἡ χάρις τῆς θείας σου μορφῆς* ὡς ἀστραπὴ διέδραμεν* ὑπερφωτός, Μητρόθεε, * Φανερωμένη, σκέπουσα* ὑπὸ τὴν σὴν σκέπην ἅπαντας.

Κάθισμα. Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερον.

Τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου,* Παρθενομῆτορ,* προσκυνοῦντες ἅπαντες* ἐν τῇ ἁγία σου Μονή, * Φανερωμένη, κραυγάζομεν·* χαῖρε, νοσούντων* ταχεῖα ἰάτειρα.

Δόξα. Καὶ νῦν.

Χαῖρε, ἀειπάρθενε* Φανερωμένη,* Κορινθίων σέμνωμα,* καὶ κλέος δήμου εὐσεβῶν,* ἡ περισκέπουσα ἅπαντας* ὑπὸ τὴν σκέπην* τῆς θείας προνοίας σου.

ᾨδὴ δ´. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.

Νέκταρ ἥδιστον ὡς πόμα* θείας ἀγαλλιάσεως* τοῖς διψῶσι, Μῆτερ, ἅπασι* κιρνᾷς τοῖς προσφεύγουσιν,* ὡς εἰς κυψέλην ἀγάπης τῷ ἀχράντῳ σου* ἐκτυπώματι,* Φανερωμένη πανύμνητε.

Ἡ πολυῤῥυτος θαυμάτων* κρήνη, Μῆτερ, ἀπόπλυνον* δούλου σου τὸν ῥύπον* τῆς ἀποστασίας, κραυγάζω σοι, * Φανερωμένη Παρθένε, καὶ ἀξίωσον με* ἀσπάσασθαι* κεκαθαρμένον σὸν ἔκτυπον.

Σθένος καὶ ἰσχὺν σὲ πάντες* ἀσθενοῦντες κατέγνωμεν* καὶ τῶν θλιβομένων* ταχινόν, Ἁγνή, παραμύθιον,* Φανερωμένη, ἐχθρῶν ἡμῶν ὀλέτειρα* καὶ ὑπέρμαχος* πιστοῦ λαοῦ θεοδώρητος.

Χαριτόβρυτε Παρθένε,* τὴν ἁγίαν εἰκόνα σου* Χιλιομοδίου κώμην* τὴν ἀεὶ περισκέπουσαν* κατασπαζόμενοι πόθῳ ἀνακράζομεν·* Χαῖρε, Δέσποινα,* Φανερωμένη πανύμνητε.

ᾨδή ε´. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.

Ἱκάνωσον δούλους σου* ἀκολουθεῖν τοῖς βήμασι* βίου ἀκραιφνῶς ἀρετοτρόφου, * Φανερωμένη, * τοὺς προσκυνοῦντας πιστῶς* τὴν σὴν θαυματόβρυτον μορφὴν* ἐν τῇ φερωνύμῳ σοι* Μάνδρᾳ, Μῆτερ ἀνύμφευτε.

Λυτρώσεως πρόξενε* βροτῶν τῆς ὁμηγύρεως* ἐκ τοῦ αἰωνίζοντος θανάτου,* Φανερωμένη,* Ἀγαρ υἱῶν τὸν ἐσμὸν* διέλυσας χάριτι τῇ σῇ* καὶ πιστοῖς ἐβράβευσας* νίκην ὄντως περίλαμπρον.

Ἰδεῖν καταξίωσον* τοῦ σοῦ Υἱοῦ τὸ πρόσωπον* ἐν σκηναῖς εὐκλείας οὐρανίου* τοὺς προσκυνοῦντας,* Φανερωμένη, μορφὴν* τὴν σὴν καὶ ζητοῦντας ἀρωγὴν* σὴν ἐν ὥρα Κρίσεως* τῆς δικαίας, Μητρόθεε.

Ὁδήγησον δούλους σου* πρὸς τοὺς λειμῶνας χάριτος* τοὺς τερπνούς, ἁγνὴ Φανερωμένη,* ἀπλανέστατη* ὡς πάντων χειραγωγὸς* καὶ κόσμου ἰθύντειρα, σεμνή,* σοί τοῦ καταφεύγοντος* πρὸς νομὰς ἀφθαρτότητος.

ᾨδὴ στ´. Τὴν θείαν ταύτην.

Μονῆς τῆς σῆς ἐγκαλλώπισμα* καὶ ὄλβε πολυτίμητε, Δέσποινα,* τὸν θεῖον σύλλογον* μοναζουσῶν νῦν κυκλούντων σου,* Φανερωμένη, ὄψιν* σὴν βλάβης λύτρωσαι.

Οἱ δῆμοι νῦν λιτανεύοντες* πιστῶς τὴν σεβασμίαν εἰκόνα σου* καὶ θαυματόβρυτον,* Φανερωμένη, κραυγάζομεν· * χαῖρε, χειμαζόμενων τὸ καταφύγιον.

Δουλείας τάχος ἀπάλλαξον* παθῶν φθοροποιῶν τοὺς ἱκέτας σου* τοὺς καταφεύγοντας, * Φανερωμένη, σῇ χάριτι* ἐλευθερούσῃ πάντας* δεινῆς κολάσεως.

Ἰδοὺ τῇ σῇ καταφεύγοντες* εἰκόνι τῇ βλυζούσῃ ἰάματα* πιστῶς κραυγάζομεν* Φανερωμένη Μητρόθεε,* ἐπάκουσον ταχέως* ἡμῶν δεήσεων.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τὴν σὴν περίπυστον μορφὴν κατασπαζόμενοι,* Φανερωμένην εὐλαβῶς ἢν ὀνομάζομεν,* ἐν μονῇ σου φερωνύμῳ τῆς Κορινθίας,* ἐκλυτρούμεθα παθῶν δεινῶν καὶ θλίψεων,* συμφορῶν καί ἐπηρείας τοῦ ἀλάστορος* καὶ κραυγάζομεν·* Χαῖρε, Μῆτερ Θεόνυμφε.

Ὁ Οἶκος.

Ἄγγελοι ἐν τῷ πόλῳ, Μῆτερ Φανερωμένη, ὑμνοῦσι τὴν σὴν ἄῤῥητον δόξαν καὶ σεμνῶν Κορινθίων χοροὶ οἱ προστάτιν σε πανσθενουργὸν ἔχοντες ἀγάλλονται καὶ κράζουσι ἐν ἄκρα κατανύξει ταῦτα·

Χαῖρε, Μονῆς σῆς σεπτῆς ἀκέστωρ·

χαῖρε, πηγῆς θεοβρύτου ὕδωρ.

Χαῖρε, Κορινθίων λαμπὰς ἡ ὑπέρφωτος·

χαῖρε, τῶν ἀπίστων βολὶς ἡ ὀλέθριος.

Χαῖρε, ὅτι κατετρόπωσας στίφη τῶν Ἄγαρ υἱῶν·

χαῖρε, ὅτι κατηγλάϊσας τὰς χορείας εὐσεβῶν.

Χαῖρε, ὅτι τὰς νόσους ἐκ σῶν δούλων διώκεις·

χαῖρε, ὅτι τοῦ φέγγους σου Υἱοῦ λύχνος πέλεις.

Χαῖρε, Χριστὸν ἀσπόρως κυήσασα·

χαῖρε, λαὸν θεόφρονα σώσασα.

Χαῖρε, χαρὰ σὲ πιστῶς προσκυνούντων·

χαῖρε φθορὰ ταχινὴ δυσσεβούντων.

Χαῖρε, Μῆτερ Θεόνυμφε.

Συναξάριον·

Τῇ ΚΒ᾿ Αὐγούστου, Σύναξιν ἐτήσιον ἐπιτελοῦμεν εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Φανερωμένης ὀνομαζομένης, ἧς ἡ ἱερὰ καὶ σεβάσμια εἰκὼν εὕρηται ἐν τῷ φερωνύμῳ αὕτῃ σεμνείῳ τῷ ὄντι ἐν Χιλιομοδίῳ Κορινθίας.

Στίχοι:

Φανερωμένης Θεοτόκου τὴν ὄψιν·

πιστῶς προσκυνοῦντες ῥυώμεθα πόνων.

Ταῖς αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ´. Οὐκ ἐλάτρευσαν.

Οὐ παυόμεθα ὁμολογεῖν σὰς χάριτας,* Θεογεννήτρια,* ἅσπερ δεικνύεις ἡμῖν* τοῖς πόθῳ τιμῶσι σε* καὶ μετὰ πίστεως* τὴν εἰκόνα σου,* Φανερωμένη πάνσεμνε,* εὐλαβῶς ἀσπαζομένοις.

Ὑπερύμνητε Φανερωμένη Δέσποινα,* τὸ σὸν ἐκτύπωμα* ἐν τῇ σεπτῇ σου μονῇ* πιστῶς ἀσπαζόμενοι,* ἀπολυτρούμεθα* πάσης θλίψεως* καὶ δυσθυμίας, Ἄχραντε,* χαρμονὴ τῶν οἰκετῶν σου.

Ἐπιβράβευσον, Φανερωμένη, ἅπασι* τοῖς προσιοῦσι σε* δύναμιν ἄμφω, ἰσχύν,* ὑγείαν, Δέσποινα,* χαράν, ὁμόνοιαν* καὶ μετάνοιαν* τὴν ψυχοτρόφον, ἵνα σὲ* μεγαλύνωμεν ἀπαύστως.

Γνῶσιν δίδου μοι σωτήριον, Μητρόθεε,* τὴν κατευθυνοῦσαν* πρὸς οὐρανίους μονὰς* τῷ σὲ καταφεύγοντι* καὶ τὴν εἰκόνα σου* τὴν πανίερον,* Φανερωμένη, πάντοτε* εὐλαβῶς ἀσπαζομένῳ.

ᾨδὴ η´. Παῖδας εὐαγεῖς.

Κῆπον* εὐθαλῇ σῇ ἐπομβρίᾳ* ἀνάδειξον τὴν Μονὴν φερωνυμοῦσάν σοι,* τὴν ὡς ξύλον εὔκαρπον* ἔχουσαν εἰκόνα σου,* Φανερωμένη Δέσποινα,* τὴν θαυματόβρυτον,* ἥν πόθῳ* προσκυνοῦντες χαρίτων,* Κεχαριτωμένη,* πληρούμεθα σῶν θείων.

Ὡς τοῦ φιλευσπλάγχνου Θεοῦ Μήτηρ,* ἐπόμβρισον ὑετὸν τῆς συμπαθείας σου* πᾶσι καὶ κατάρδευσον* τὰς ξηράς, Μητρόθεε,* καρδίας τῶν προσφύγων σου* πιστῶς βοώντων σοι·* ἁγνὴ* Φανερωμένη, μὴ παύσῃ* δυσωπούσα Κτίστην* ὑπὲρ τῶν σὲ ὑμνούντων.

Μῆτερ* τοῦ Ὑψίστου γλυκύτατη,* προπύργιον σωτηρίας καὶ κραταίωμα,* οἰκονόμον ἔνθεον,* ἀρωγὸν ἀνύστακτον* καὶ σταθηρὰν ἰθύντειραν* πρὸς βίον κρείττονα* κατέχουσαι* μονάζουσαι Μάνδρας* σῆς, Φανερωμένη,* ὑμνοῦσι τὴν σὴν χάριν.

Ἴαμα νοσούντων ἀνιάτως* ἐδείχθη, Φανερωμένη, τὸ σὸν ἔκτυπον,* ὅπερ ἀσπαζόμενοι* ἀσθενοῦντες ἅπαντες* εὐρίσκουσιν ὑγίειαν* καὶ μεγαλύνουσι* καρδία σε* καὶ χείλη, Παρθένε, * τὴν παντὸς ταχίστην* ἰάτειραν τοῦ κόσμου.

ᾨδὴ θ´. Ἅπας γηγενής.

Οἶκος παμφαὴς* ἰάσεων Μάνδρα σου καὶ ἀχειρότευκτον* ἰατρεῖον, Δέσποινα* Φανερωμένη, ἐδείχθη ἅπασι* νοσοῦσι· ὅθεν σπεύδοντες* αὐτῷ ῥωννύμεθα, * Θεοτόκε, * καὶ δεινῶν λυτρούμεθα* νοσημάτων οἱ σὲ μακαρίζοντες.

Νεῦσον, Μαριάμ,* ἡμῶν παρακλήσεσι καταπραΰνουσα* πάθη τὰ χαμαίζηλα,* Φανερωμένη, ἡ τὸν Θεάνθρωπον* ἀποτεκούσα Κύριον* κόσμον ῥυσάμενον,* Θεοτόκε, * πάλαι κατακρίσεως* καὶ ἄρας ζοφερὰς τῆς προμήτορος.

Χαῖρε, ἀρωγὲ* ἡμῶν εὐσυμπάθητε καὶ ἀκατάβλητε* ἐκβοῶντες κράζομεν* Φανερωμένη, ἐκ τῆς φαυλότητος* ἡμᾶς ταχὺ ἀνύψωσον* πρὸς θεία δώματα* ἀπαθείας* καὶ ἐν τῆς ἐτάσεως ἡμῖν* ὥρα ἐμφάνηθι πρόμαχος.

Μέμνησο ἡμῶν* τῶν πίστει τιμώντων σὲ καὶ προσκυνούντων σου* τὸ σεπτὸν ἐκτύπωμα,* Φανερωμένη Θεογεννήτρια,* μητέρας ἡ δεικνύουσα* Θεοῦ τῇ χάριτι* τὰς ἀτέκνους* καὶ ἰσχὺν καὶ δύναμιν* ἀσθενοῦσι παρέχουσα τάχιστα.

Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Φανερωμένη Δέσποινα,* τῶν Κορινθίων σέμνωμα* καὶ ἀρωγὸς καὶ προστάτις* τῶν χριστωνύμων ἁπάντων,* οἱ τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου, * ἰάματα τὴν βρύουσαν,* πιστῶς κατασπαζόμενοι* ῥῶσιν ἀντλοῦμεν καὶ σθένος* ὡς ἐκ πηγῆς ζωηφόρου.

Εἰς τοὺς Αἴνους. Ἱστῶμεν στίχους δ´ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος α´. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Φανερωμένη Παρθένε, τὸ σὸν ἐκτύπωμα* περιχαρῶς κυκλοῦσαι* τοῦ σεπτοῦ σου σεμνείου* μονάζουσαι βοῶσι· τήρει ἀεὶ* ἀσινεῖς, Μητροπάρθενε,* ἐκ τῶν βελῶν τοῦ Βελίαρ πάσας ἡμᾶς,* προστρεχούσας τῇ σὴ χάριτι.

Φανερωμένη Παρθένε, χαρὰ καὶ σέμνωμα* καὶ προσφυγὴ ἁπάντων* εὐσεβῶν, ποδηγέτει* ἡμᾶς πρὸς τὰς σκηνώσεις τῶν οὐρανῶν* τοὺς τρανῶς μεγαλύνοντας* τῶν θαυμασίων σου πλῆθος καὶ τὴν θερμὴν* ἀρωγὴν ἐπιζητοῦντας σου.

Φανερωμένη Παρθένε, καμνόντων στήριγμα,* ψυχῆς παρηγορία,* τεθλιμμένων καὶ σκέπη* ταχεῖα σῶν προσφύγων, ἐκ συμφορῶν* καὶ δεινῶν περιστάσεων* ἡμᾶς διάσῳζε πάντας τοὺς ἀκλινῶς* καταφεύγοντας σῇ χάριτι.

Φανερωμένη Παρθένε, δὸς χάριν ἄφθονον,* ὁμόνοιαν, εἰρήνην,* προκοπήν, εὐτεκνίαν,* καὶ νίκας ἐν ταῖς μάχαις δούλοις τοῖς σοῖς* κατ᾿ ἐχθρῶν, ἵνα πάντοτε* σὲ καταστέφοντες ᾄσμασι μελιχροῖς* σὴν εἰκόνα ἀσπαζώμεθα.

Δόξα. Ἦχος πλ. α´.

Ἀγαλλιᾶσθε, Κορινθίων οἱ δῆμοι,* ὡς ἀκεσώδυνον φρέαρ κατέχοντες* τὴν θαυμαστὴν τῆς Φανερωμένης εἰκόνα,* τὴν βλυστάνουσαν πᾶσι δαψιλῶς* ἀντιλήψεως νάματα* καὶ περιτράνως βοήσατε·* Χιλιομοδίου ἔφορε* καὶ πάντων χειμαζόμενων ἀκέστορ, * τὴν μεγαλόδωρον χάριν* τῆς προμηθεστάτης σου προστασίας,* ὠδαῖς μυστικαῖς μεγαλύνοντες,* τὴν σὴν ἀρωγὴν αἰτούμεθα* πρὸς τελείωσιν* ἐν Κυρίῳ καὶ θέωσιν.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τὰ Τυπικά, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος  ἡ γ΄ καὶ ἡ στ΄ ᾠδή.

Μεγαλυνάριον.

Σέ, Φανερωμένη πανευκλεές,* δυσωποῦμεν πὸθῳ,* Κορινθίας φῶς τηλαυγές,* σκέπε τοὺς ἐν πίστει* μορφήν σου προσκυνοῦντας,* τὴν ζόφον ἀγνωσίας* κόσμου διώκουσαν.

Δίστιχα·

Φανερωμένη, δέξαι μέλισμα τόδε,

ὁ Χαραλάμπης σοι ἐξύφανε πόθῳ.

Γεώργιος ὤτρυνε ὁ Μαγκιρίδης

Χαραλάμπη σέ, Φανερωμένη, μέλψαι.