Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Ακολουθία ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΜΑΡΙΩΤΙΣΣΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ


ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩ. ΠΑΛΑΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΕΙΔΗΣΙΣ:
κολουθία ατη ψάλλεται ν τ μωνύμ ερ Να το πινείου τς Νήσου Σαμοθράκης κατ τς τελουμένας καθ᾿ κάστην Πέμπτην, θείας Λειτουργίας, κατ δ τν Πέμπτην τς Διακαινησίμου βδομάδος, μέραν τς ερέσεως τς Εκόνος κα τς τησίας το ερο Ναο κκλησιαστικς πανηγύρεως, συμψάλλεται μετ τς ναστάσιμου κολουθίας, κατ᾿ ναλογίαν πρς τν τάξιν τς ορτς τς Ζωοδόχου Πηγς.
******************************
ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Ες τ Κύριε κέκραξα, στμεν στίχους δ΄, κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια.
χος α. Τν ορανίων ταγμάτων.
   Τν πολιοχον το τόπου τν Καμαριώτισσαν, τν ερν εκόνα, τς Μητρς το Σωτρος, κατέχοντες βομεν· χαρε Σεμνή, τεκοσα τν Κύριον, ν κδυσώπει παύστως πρ μν, τν τιμώντων σε θεόνυμφε.
   Ελογημένοι ο πόδες Παλε πόστολε, σο κα τν συνεκδήμων, γιασάντων νσον· ναρχον Πατέρα τε κα Υόν, κα τ Πνεμα τ γιον, γνόντες ψυχν σωτηρίαν κα ορανν, βασιλείαν νησάμεθα.
   Σοι τν πλεόντων προστάτη πάτερ Νικόλαε, τ ν κινδύνοις ύστ, κα πτωχν πλουτοδότ, κράζομεν βοντες· σπεσον κα νν, κα τν σάλον κατεύνασον, τς τρικυμίας το βίου κα τν παθν, τν γαλήνην μν δώρησαι.
   Σο τ πανίερον σκνος Πάτερ Θεόφανες, νσος δεξαμένη, ν πολλας ελογίαις, φθονον τν χάριν περαντλε, τν δοθεσάν σοι νωθεν, σ γρ ψυχν κα σωμάτων θεραπευτήν, Πάτερ σιε κεκτήμεθα.
Δόξα. Κα νν. μοιον.
   Τν συνοδείαν το Παύλου μνοις γεραίρομεν, μα κα Θεοφάνους, κοίμησιν ν τ νήσ, θλησιν Μαρτύρων νεοφανν, Σαμοθράκης τ σφάγια, κα Καμαριώτισσαν χαίροντες ν σπουδ, ρθοδόξως μεγαλύνομεν.
Ες τν Στίχον. Στιχηρ Προσόμοια·.
χος β. Οκος το φραθ.
   Θλάσιν τς ερς, μορφς σου οκ νέχθης, κα ν θαλάσσ οσαν, φυλάττουσα προπέμπεις, ες Σαμοθράκην χραντε.
Στίχ. α. δε κατοικήσω, τι ρετισάμην ατήν.
   Λάμπουσα ς κτίς, ν μεσημβρί φθη, πλέουσα ν θαλάσσ· Παρθένε εκών σου, κα ν τ ρμ γγισεν.
Στίχ. β. γιος ναός σου, θαυμαστς ν δικαιοσύν.
   Αγλην τε κα χαράν, προσέδωκας τ τόπ, κα προστασίαν πσαν, δι σ προσκυνομεν, Παρθένε Καμαριώτισσα.
Δόξα Πατρί, κα Υἱῷ, κα γί Πνεύματι.
   Πάτερ μου κα Υέ, Παράκλητόν μου Πνεμα, περαγία Μτερ· κέτου ναξίου, τς μνδίας δέξασθε.
Κα νν, κα εί, κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.
   Σκέπην τε κα φρουρόν, κα θείαν ελογίαν, σν ερν εκόνα· νέδειξας Παρθένε, δι᾿ σ μεγαλύνομεν.
Τ Νν πολύεις.... Τρισάγιον κ.λ.π.
πολυτίκιον. χος α. ν τ γεννήσει...
   ν τ γεννήσει τν παρθενίαν φύλαξας, ν τ θαλάσσ τν σν Εκόνα ο κατέλιπες Θεοτόκε· κατέστης πλοηγός, σκέπη πλεόντων κα βοηθός, π κινδύνου παντς υομένη, κα θανάτου τς ψυχς μν.
μικρ πόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Μετ τν Προοιμιακόν, τ Μακάριος νήρ. Ες δ τ Κύριε κέκραξα... στμεν στίχους ς· κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια:
χος β. τε κ το ξύλου σ νεκρόν.
   τε, τν εκόνων διωγμός, κα εκονοκλάσται πείλουν τν εράν σου μορφήν, τότε ες τν θάλασσαν, ταύτην πέθεντο· πόντους δ διαπλεύσασα, καταλάμπουσα κεν ατη, κα προσώρμιστο νήσ ν τδε μν· θεν κπληττόμενοι πάντες, χαίροντες νύμνουν τ θαμα, τς σεπτς φόδου σου Πανάμωμε.
   φθη, ν θαλάσσ φωτειν, κα ποντοποροσα ἀῤῥήτως ερά σου εκών, Μτερ ειπάρθενε ς νας πλησίστιος· κα τν νσον κατέλαβες, κα φύλαξ γένου, σκέπη κα κραταίωμα, Σ Καμαριώτισσα· θεν γαλλόμενοι πάντες, πίστει σο προσάδομεν χαρε, τ φιλοφρονήσει σου Πανάχραντε.
   Χαρε, πισκέπτις σεπτή, χαρε Καμαριώτισσα θεία, χαρε λπις τν πιστν, χαρε θαυματόβρυτος πηγ κένωτος, σος κπλύνουσα νάμασι, ψυχν τε τος ύπους, κα σωμάτων τραύματα ξυγιαίνουσα· θεν εσεβάστως βο σοι, χαρε τς λπίδας μου πάσας, τι σο νέθηκα, Πανάμωμε.
τερα τρία. χος δ. ς γενναον...
   Τν εκόνων πόλεμος, ν Τριγλί ς μαίνεται, ν θαλάσσ κρύπτουσι τν εκόνα σου· θεν Παρθένε προπέμπουσα, τος πόντους διέπλευσε, καταπλέουσα ς νας, κα τν νσον κατέλαβεν ν πέλεξας, ες αἰῶνας Προστάτις παραμεναι, κα ες δόξαν το Υο σου, πιτελοσα θαυμάσια.
   πορία κατέλαβεν, λιες τε εδοσαν, ν θαλάσσ Πάναγνε τν εκόνα σου· θεν τιμς σο πέδωσαν, τ χαρε βοήσαντες,  ελογοντες  τν  Θεόν,  τν Υόν σου κα Κύριον,
ν  κέτευε,  Παναγία  Παρθένε  λυτρωθναι,  τς  ψυχς  τν
κτελούντων, τν εράν σου πανήγυριν.
   ν Καμάραις πάρχουσαν, ν θαλάσσ προσκρύπτουσι, τν σεπτν εκόνα σου Καμαριώτισσα· θεν κεθεν πόδημος, τν νσον κατέλαβε, κα κατέστη φρουρός, Σαμοθράκης γλάϊσμα, ταύτην σήμερον, ο πόδημοι ντες Παραδείσου, προσκυνοντες ξαιτομεν, τν μακαρίαν πάνοδον.
Δόξα. Κα νν. Τς Θεοτόκου. χος β. διόμελον.
   ν τ θαλάσσ θλιβόμενοι θηκαν τν σεβασμίαν εκόνα σου χραντε· κ τς θαλάσσης δ γαλλιντες ταύτην παρέλαβον, τε ν τ ρμ κατέπλευσεν, ο τς σαγήνας ν τ κτ καταρτίζοντες. π Καμάρας πόδημος κα κυβερντις πανάριστος, εκονομάχων πέφυγες κίνδυνον. Τν θαλασσίων κυμάτων πιβαίνουσα ς λλη Πορταΐτισσα, τν Σαμοθράκην πέλεξας πρς οκησιν, προσωνυμίαν τ τόπ κα σωτηρίαν προσενεγκοσα, τς δωρεάς σου δ κα τς άσεις φθόνως παρέχουσα, νεδείχθης μν Προστάτις κα φύλαξ τν ποδημούντων κα τν πλεόντων συμπληρωτήρ. Μτερ τν πιστν, Καμαριώτισσα· γονυκλινς ξαιτομέν σε, τ σ Υἱῷ κα Θε μν διαλείπτως πρεσβεύειν, λεηθναι τς ψυχς μν.
Εσοδος. Φς λαρόν. Τ Προκείμενον τς μέρας κα τ ναγνώσματα.
Τς ξόδου τ νάγνωσμα (Κεφ. Β΄, 1-10).
   ν δέ τις κ τς φυλς Λευΐ, ς λαβε τν θυγατέρων Λευ, κα ν γαστρ λαβε κα τεκεν ρσεν, δόντες δ ατ στεον, σκέπασεν ατ μήνας τρες, πε δ οκ δύναντο ατ τι κρύπτειν, λαβεν ατ μήτηρ ατο θβιν κα κατέχρισεν ατν σφαλτοπίσσ κα νέβαλε τ παιδίον ες ατν κα θηκεν ατν ες τ λος παρ τν ποταμόν, κα κατεσκόπευεν δελφ ατο μακρόθεν μαθεν, τί τ ποβησόμενον ατ. Κατέβη δ θυγάτηρ Φαρα λούσασθαι π τν ποταμόν, κα α βρα παρεπορεοντο παρ τν ποταμόν, κα δοσα τν θβιν ν τ λει, ποστείλασα τν βραν νείλατο ατήν. νοίξασα δέ, ρ παιδίον κλαον ν τ θίβει, κα φείσατο ατο θυγάτηρ Φαρα κα φη· π τν παιδιν τν βραίων τοτο. Κα επεν δελφ ατο τ θυγάτρι Φαραώ· θέλεις καλέσω σοι γυνακα τροφεύουσαν κ τν βραίων κα θηλάσει σοι τ παιδίον; δ επεν θυγάτηρ Φαραώ· πορεύου. λθοσα δ νενις κάλεσε τν μητέρα το παιδίου. Επε δ πρς ατν θυγάτηρ Φαραώ· διατηρσόν μοι τ παιδίον τοτο κα θήλασόν μοι ατό, γ δ δώσω σοι τν μισθόν. λαβε δ γυν τ παιδίον κα θήλαζεν ατό. δρυνθέντος δ το παιδίου, εσήγαγεν ατ πρς τν θυγατέρα Φαραώ, κα γεννήθη ατ ες υόν· πωνόμασε δ τ νομα ατο Μωϋσνν λέγουσα· κ το δατος ατν νειλόμην.
Προφητείας εζεκιλ τ νάγνωσμα. (Κεφ. μγ΄ 27, μδ΄ 1)
   σται π τς μέρας τς γδόης κα πεκενα, ποιήσουσιν ο ερες π τ θυσιαστήριον τ λοκαυτώματα μν, κα τ το σωτηρίου μν, κα προσδέξομαι μς, λέγει Κύριος Κύριος. Κα πέστρεψέ με κατ τν δν τς πύλης τν γίων τς ξωτέρας, τς βλεπούσης κατ νατολάς· κα ατη ν κεκλεισμένη. Κα επε Κύριος πρός με: πύλη ατη κεκλεισμένη σται, οκ νοιχθήσεται, κα οδες ο μ διέλθ δι᾿ ατς, τι Κύριος Θες σραήλ, εσελεύσεται δι’ ατς, κα σται κεκλεισμένη. Διότι γούμενος οτος κάθηται π’ ατήν, το φαγεν ρτον. Κατ τν δν το Αλμ τς πύλης εσελεύσεται, κα κατ τν δν ατο ξελεύσεται. Κα εσήγαγέ με κατ τν δν τς πύλης τς πρς Βοῤῥᾶν, κατέναντι το οκου· κα εδον, κα δο πλήρης δόξης οκος Κυρίου.
Παροιμιν τ νάγνωσμα (Κεφ. θ΄ 1)
   σοφία κοδόμησεν αυτ οκον, κα πήρεισε στύλους πτά. σφαξε τ αυτς θύματα, κα κέρασεν ες κρατρα τν αυτς ονον, κα τοιμάσατο τν αυτς τράπεζαν. πέστειλε τος αυτς δούλους, συγκαλοσα μετ ψηλο κηρύγματος π κρατρα, λέγουσα: ς στιν φρων, κκλινάτω πρός με. Κα τος νδεέσι φρενν επεν : λθετε, φάγετε τν μν ρτον, κα πίετε ονον, ν κεκέρακα μν. πολείπετε φροσύνην, κα ζήσεσθε, κα ζητήσατε φρόνησιν, να βιώσητε, κα κατορθώσητε σύνεσιν ν γνώσει. παιδεύων κακούς, λήψεται αυτ τιμίαν. λέγχων δ τν σεβ, μωμήσεται αυτόν, ο γρ λεγχοι τ σεβε μώλωπες ατ. Μ λεγχε κακούς, να μ μισήσωσί σε· λεγχε σοφόν, κα γαπήσει σε. Δίδου σοφ φορμήν, κα σοφώτερος σται, γνωρίζε δικαί, κα προσθήσει το δέχεσθαι. ρχ σοφίας, φόβος Κυρίου· κα βουλ γίων σύνεσις, τ δ γνναι νόμον, διανοίας στν γαθς. Τούτ γρ τ τρόπ πολν ζήσεις χρόνον, κα προστεθήσεταί σοι τη ζως.
Ες τν Λιτήν, διόμελα. χος α΄.
   Το ποστόλου Παύλου κα τς συνοδείας ατο τν πίσκεψιν, τς δοιπορίας κα τος γνας γεραίρομεν, Θεοφάνους σίου, τν περορίαν ες Σαμοθράκην, κα τν μακαρίαν κοίμησιν σέβομεν. Τς παναχράντου εκόνος τς Θεοτόκου, γαλλιντες προσκυνομεν τν φιξιν κα τν μαρτύρων τς νήσου, εσεβοφρόνως, νευφημομεν τν θλησιν. π μυρίων κινδύνων κα νόσων, πολλάκις τν νσον ο γιοι ἐῤῥύσαντο, τν δ νεξάντλητον πλοτον τν θαυμασίων τς Θεοτόκου, τίς διηγήσεται; λλ᾿ γιοι, γονυκλινς ατομεν μς, να πρεσβείαν ποιτε πρς Κύριον, ερήνην τ οκουμέν δωρεσθαι, κα τας ψυχας μν, ζων τν αώνιον.
χος β.
   Δετε τν φιλεόρτων α χορεαι· δετε μήγυρις τν πιστν, τν θεοδώρητον εκόνα τς Καμαριωτίσσης, ν σπουδ περιχαρς προϋπαντήσωμεν. Τν τν ποδήμων, ς πόδημον οσαν σκέπην τν τν ν θαλάσσ, ς ριστον κυβερντιν κα συμπλοηγήτριαν κα τν ν νήσ, ς θείαν πισκέπτιν κα προστάτιν, Τν πάνσεπτον εκόνα τς ειπαρθένου, πανευλαβς πιστο προσκυνήσωμεν, τς πισκέψεως πιδμεν τν σπασμόν· κα ν λπίδι, τ Θεοτόκ οτω προσείπωμεν. Τς κεσίας μν εσάκουσον, κα ς παῤῥησίαν χουσα πρς τν Υόν σου κα Κύριον, τς μεσιτείας σού ντεινον τς ελογίας πάρεχε τ λα σου, κα ερήνην τ οκουμένη δώρησαι. Τος ποδήμους, τ σκέπη σου περισκέπασον, τν ν θαλάσσ τος πλόας ατν ασίως κατεύθυνον· κα κ παντοίων δεινν περιστάσεων, κα κινδύνων, τν Σαμοθράκην, πήμαντον διαφύλαξον.
χος β.
   ν τ θαλάσσ κλαίοντες ἔῤῥιψαν, τν σεβασμίαν εκόνα σου, χραντε· κ τς θαλάσσης γαλλιντες ταύτην παρέλαβον, τε ες τν ρμον κατέπλευσεν, ο τς σαγήνας ν τ κτ καταρτίζοντες· κα νεδείχθη προστάτις μν, φύλαξ ποδημούντων κα τν πλεόντων συμπλοηγήτρια. λλ’ Μτερ, τν πιστν, Καμαριώτισσα, τ σ Υἱῷ κα Θε μν μ παύσ πρεσβεύουσα λεηθναι τς ψυχς μν.
Δόξα. Κα νύν... χος δ.
   Κύμασι θαλασσν πιβαίνουσα, σεβασμία εκών σου, Πανάχραντε· π Καμάρας πόδημος, εκονομάχων τ μένος πέφυγεν, κα Σαμοθράκην κατέλαβεν, πρς οκησιν, προσωνυμίαν κα προστασίαν τ τόπ χαριζομένη. Διάδημα ντως τς νήσου λαμπρότατον, φύλαξ τν ποδημούντων κα τν πλεόντων συμπλοηγήτρια. λλ᾿ Μτερ το Χριστο, Καμαριώτισσα· τν Υόν σου κα Θεν μν διαλείπτως κέτευε, ερήνην τ κόσμ δωρήσασθαι, κα τας ψυχας μν τ μέγα λεος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ.
χος δ. ξ ψίστου κληθείς...
   ν τ θαλάσσ εκόνα σου, Παρθένε, τε ο νίεροι φθόν συνέτριβον, ο σοι θεράποντες θεντο ναποκρψαι, τν παρ σο δεόμενοι πρόνοιαν. Ταύτην Σύ, Πανάχραντε, σώαν τήρησας, ν σφαλεί προέπεμψας ες Σαμοθράκην, προσωνυμίαν  θείαν  προσφέρουσα. θεν μνομεν καὶ δοξά-
ζομεν, ς Μητέρα Χριστο το Θεο μν, ν κέτευε σωσαι,
κα φωτίσαι τς ψυχς μν.
Στίχος: Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου Ατο.
   πρ εκόνων λαμπρς περμαχήσας, τε τ Λεόντειον μσος μαίνετο, το δυσσεβος ατοκράτορος, κα θεομάχου, τς κκλησίας κα το πληρώματος. Τότε σ Θεόφανες, τοτον διήλεγξας, ταλαιπωρίας δεξάμενος, περορίαν, ες Σαμοθράκην χθης σιος· θεν τ σκνος, ναπέθεσας, τ δ πνεμα Χριστς προσελάβετο· ν κέτευε Πάτερ, λυτρωθναι τς ψυχς μν.
Στίχος: Τος γίοις τος ν τ γ ατο, θαυμάστωσεν Κύριος.
   ν τ χαράδρ Φωκ ν Σαμοθράκ, χαίροντες δεύσατε πρς τ μαρτύριον, τς κεφαλς ποτέμνεσθε, ο πτακόσιοι, Χριστο τν πίστιν διακηρύττοντες, βίον τν πίγειον μεταλλαξάμενοι, ες βασιλείαν οράνιον, τν αωνίαν κα τ Δεσπότ συναυλιζόμενοι. Δόξαν ερόντες, μακάριοι, Παραδείσου τυχόντες ακήτορες, κα μν τος μνοσι, τν ερήνην ξαιτούμενοι.
Δόξα. Κα νν.:. χος πλ. β.
   ορτ εφρόσυνος, αριν κα λαμπροφόρος, νέτειλε τ Σαμοθράκ σήμερον. ν ατ γρ πληροται ελογίας κα χαρισμάτων πλουσίων, ποστόλων τ διαπλεύσει κα Θεοφάνους το σίου τ μεταστάσει· σν τς σεπτς εκόνος τς Θεοτόκου τ φίξει κα τν Μαρτύρων τς νήσου τ θλήσει. ντως, προστάται τς Σαμοθράκης γεγόνασι· κα κ μυρίων κινδύνων, λιμο τε κα λοιμν, λώβητον διαφυλάττουσι. Δετε ον φιλέορτοι, τος προστάτας μν μνοις γκωμιάσωμεν, κα τς σεπτς ατν εκόνας, νθεσι στεφανώσωμεν. Τς βασάνους τν Μαρτύρων ναλο-γισώμεθα, κα τς τιμίας ατν κάρας σπασώμεθα. λλήλων τ πάθη συγχωρήσωμεν, να τν μέραν ξίως πανηγυρίσωμεν κα οτω, Χριστ, τ ναστντι βοήσωμεν· Κύριε, τας κεσίαις πάντων, κα τας πρεσβείαις τς χράντου σου Μητρός, ερήνην παράσχου τ λα σου, φεσιν τν πταισμάτων μν δώρησαι· κα κοινωνος πάντας μς, τς βασιλείας σου ποίησον.
Νν πολύεις. Τρισάγιον κλπ.
πολυτίκια το γίου τς μέρας, τς τυχούσης ορτς, κα τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης ν, κ τν κατωτέρω κα πόλυσις. Ατ κα ες τ Θες Κύριος...
πολυτίκια.
χος α. ν τ γεννήσει. Θεοτόκια.
Ες τν Καμαριώτισσαν.
   ν τ γεννήσει τν παρθενίαν φύλαξας, ν τ θαλάσσ τν σν εκόνα, ο κατέλιπες Θεοτόκε· κατέστης πλοηγός, σκέπη πλεόντων κα βοηθός, π κινδύνου παντς υομένη, κα θανάτου τς ψυχς μν.
χος β. Τν χραντον εκόνα...
   Τν πάνσεπτον εκόνα προσκυνομεν τς Θεομήτορος, ατούμενοι πρεσβείαις πρς τν Υόν της κα Κύριον, βουλήσει γρ δί ν τ νήσ διαμεναι ηδόκησεν, να σώζ τος ν κινδύνοις πάρχοντας, τος ν νόσοις ντας ἰᾶται, κα παραμυθ τος ν θλίψεσιν. Δι γαλλιντες βομέν σοι· χαρς κα ελογίας τν νσον νέπλησας, πανάχραντε Καμαριώτισσα, θεν δοξάζομεν τν Κύριον.
χος γ΄. Θείας πίστεως.
   Θεί χάριτι, ξιωθμεν, κα μνήσωμεν, τν Πολιοχον, Καμαριωτίσσης εκόνα τν πάνσεπτον. Τν θλιβομένων στ παραμύθιον, κα αμάτων πηγ νεξάντλητος. Μτερ Πάναγνε, ε τ Υἱῷ σου κέτευε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος.
χος γ. Σ τν μεσιτεύσασαν.
   Σ τν διαπλεύσασαν τν θαλασσίαν το Πόντου δόν, νυμνομεν Θεοτόκε Παρθένε· κ γρ το μένους τς φθορς τν εκόνων, διασώσας Θες μν, δι πολλν ατο γαθότητα, δωρήσατο μν ταύτην, φρουρόν, φιλάνθρωπος.
χος δ. Κανόνα πίστεως...
   Λιμένα εδιον, κα λειμνα σωτήριον, ατρεον δάπανον, νέδειξας τν εκόνα σου, τν λιέων τ ερημα· δι τοτο μν σε μετ γκωμίων τε κα δν, κα θερμν παρακλήσεων· Μτερ τν πιστν Καμαριώτισσα· πρέσβευε Χριστ τ Θε, το σώσαι τς ψυχς μν.
μοιον.
   Λιμένα εδιον, κα λειμνα σωτήριον, θαυματόβρυτον πέλαγος, νέδειξας τν εκόνα σου, θεοχαρίτωτε Δέσποινα· δι τοτο ατομεν ο ν νάγκαις ντες ε κα δεινας περιστάσεσι. Μτερ το Χριστο Καμαριώτισσα· πρέσβευε τ σ Υἱῷ κα Θε, σωθναι τς ψυχς μν.
χος δ. Ταχ προκατάλαβε...
   Παράδοξον θέαμα ν τ πελάγει ποτέ, ρσιν ο δολοι ν τ κτ λιες, Παρθένε Πανάχραντε· λάμπουσα προσωρμίσθης, κα νοοντες τ θαμα, εδοσαν νδημοσαν, τν σεπτήν σου εκόνα· τν σκέπην τς Σαμοθράκης, σ Καμαριώτισσα.
χος δ. ψωθες ν τ Σταυρ...
   Τν πισκέπτριαν μν νυμνομεν, τν θαυματόβρυτον εκόνα τιμμεν· τς προσευχς εσακοσον γνή, τν πιστν πρόσδεξαι τς δεήσεις ατν, τς εχς κα τ δάκρυα, κα ατησαι πρς Κύριον φεσιν πταισμάτων· τν σν ερήνην βράβευσον μν, κα σκέπε τν νσόν σου σκέπη Παντάνασσα.
μοιον.
   Τν πισκέπτριαν μν νυμνομεν, τν θαυματόβρυτον εκόνα τιμμεν· τς παρακλήσεις κουσον γνή, τν πιστν πρόσδεξαι τς κεσίας τε, κα εχς ταπεινο μο· ατησαι πρς Κύριον, φιέναι πταισμάτων, κα τν ερήνην βράβευσον μν, φρουρς κα σκέπη, τς νήσου Πανάχραντε.
χος πλ. α. Τν Συνάναρχον Λόγον...
   Τν γίαν εκόνα τς Θεομήτορος, τν ν θαλάσσ φανεσαν ς πισκέπτην μν· προσκυνομεν ελαβς κα σπαζόμεθα· τι ηδόκησεν λθεν, παλλάξαι τν δεινν κα λύτρωσιν μν δοναι· κα παρέχειν τν προστασίαν, κα κ κινδύνων διασζειν μς.
χος πλ. α. Τν Συνάναρχον Λόγον...
   Σεβασμίαν εκόνα τς Θεομήτορος, τν ν θαλάσσ φθεσαν, τν πισκέπτιν μν, προσκυνομεν ελαβς κα σπαζόμεθα· τι ηδόκησεν λθεν, παλλάξαι τν δεινν κα χάριτος δωρηθναι· τς Σαμοθράκης τ κλέος, κα τν πιστν τ γαλλίαμα.
χος πλ. β. γγελικα Δυνάμεις...
   Τν δυσσεβν τ μένος σοφς κφεύγουσα, ς ο θεράποντες Μτερ, πέκρυψαν κα θεντο κρυφίως ν θαλάσσ, τν χραντον εκόνα· κατέπλευσεν ασίως, ποντοποροσα ς νας, πήντησαν τ πανσέπτ, ο κθαμβοι λιες· τν ερν δ σο μορφήν, νν σπαζόμεθα.
χος βαρύς. σκήνωσεν ν τ σ...
   σκήνωσεν ν τ Σαμοθράκ, εκών σου, Πανάχραντε· κα καταθλιβομένους τν δεινν, ρύσατο ταχέως· κα δωρήσατο μν, χαρν νεκλάλητον, Μτερ ειπάρθενε.
Ατομέλον.
   Χαίροντες νν νυμνήσωμεν τν Παρθένον κα εφρανθμεν ν γαλλιάσει τρανς· τι φίχθη ν μν π κυμάτων, εκν σεπτή, κα ν τ νήσ νεδείχθης ατρός, κα κ παντοίων κινδύνων διασζουσα.
χος πλ. δ. ξ ψους κατλθες...
   ν μνοις τιμμέν σε Δέσποινα, ν πίστει εκόνι σου σέβομεν, τι μς πισκεφθεσα θαυμαστς, λπς κα ντίληψις μν, Μτερ, πείρανδρε.
Ελογητς ε Χριστ Θεός...
   Ελογημένη σεπτή Καμαριώτισσα, παραδόξως τος λιες φανεροσα, ξαστράπτουσαν σν εκόνα ες θάλασσαν, κα σαε τν Σαμοθράκην περισκέπεις, Παρθένε Πανάχραντε.
ΟΡΘΡΟΣ
Μετ τν α’ Στιχολογίαν. Κάθισμα.
χος δ. Δετε δωμεν πιστοί...
   Καμαριώτισσα σεπτή, προστασία τν πιστν κα αμάτων πηγή, τν κενώτων δωρεν τ πολυτίμητον ερημα τν λιέων. Λάμπουσα φίχθης, ποντοποροσα ς νας, σμένως νυμνομεν δς προσφέροντες. Χαρε τ Κυρί λέγοντες, τ σήμερον ν θαλάσσ φθείσ, σεπτ εκόνι, ς θεον δρον ξ ορανο τ Πολιούχ.
Δόξα. Κα νν. μοιον. Κατεπλάγη ωσήφ...
   Ἐξεπλάγησαν γνή, ν τ κτ ο λιες, θεωροντές σε ν πλ κα ς νεφέλην φωτεινήν, κατ παράδοξον τρόπον ν τ πελάγει. Δέος τς ψυχς κατελάμβανεν, θαμα ερν ννοήσαντες κα προσκυνοντες, χαρέ σοι Μτερ κραύγαζον, δι σν τούτοις, ς Πολιοχον, μνοις δοξολογομεν.
Μετ τν β΄ Στιχολογίαν. μοιον.
   Ἐπεσκέψατο μς, κα διαμένει μεθ᾿ μν, Καμαριωτίσσης σεπτή, κα θαυματόβρυτος εκών, εκονομάχων κφεύγουσα τν μανίαν. Εδον λιες κα ξέστησαν, στήλην φωτεινν καταπλέουσαν καταγαγόντες λέμβους ξλθον κα νευρόντες παρέλαβον. Δι Παρθένε, ν εφροσύν, πάντες νευφημομεν.
Δόξα. Κα νν. μοιον. Κατεπλάγη ωσήφ...
   Δετε σωμεν πιστοί, πανηγυρίζοντες λαμπρς, κα σκιρτήσωμεν φαιδρς, τ τησί ορτ, ν τ νδόξ φίξει τς Παναχράντου. Δόξαν κα τιμν ποδώσωμεν, γόνυ κα ψυχν ποκλίνοντες ς δωρες πείρους κα χάριτας, κα τς άσεις παρέχουσα· τας σας πρεσβείαις πρς τν Υόν σου Μτερ, μ διαλίπς.
Μετ τν Πολυέλεον. Κάθισμα.
χος πλ. δ. Τν σοφίαν κα Λόγον...
   Τν μανίαν εδότες τν δυσσεβν, κα τν θλάσιν νοοντες τς σς μορφς· εκόνα σου Δέσποινα, ο σο δολοι πέκρυπτον, κα ν θαλάσσ θέντες ατοντες σν πρόνοιαν, ες Σαμοθράκης νσον προπέμπεις πρς οκησιν· θεν λαμπροφόρος, τ πελάγει φανεσα, τ ρμ προσήγγισεν κα μς πεσκέψατο κα προστάτις νν πέλουσα. Δέσποινα Παρθένε γνή, τς δεήσεις πρόσδεξαι τν δούλων σου, τν κ πόθου τιμώντων, τν θείαν πανήγυριν.
Δόξα. Κα νν.
   Ὠς Μωσς ν τ θίβει ν ποταμ, ν θαλάσσ Παρθένε σο εκών, τν θλάσιν κφεύγουσα, λλης Πόντους κπλεύσασα, πρς Σαμοθράκης νσον πορείαν ποιήσασα, φωτοστεφς φθεσα τ ρμ γγίσασα. θεν κπλαγέντες, λιες μετ δέους, τ χαρε φωνήσαντες κα τιμς ναπέδωσαν, κα Προστάτιν κτησαντο. Δέσποινα Παρθένε κα νν, τν εκόνα παντες σεβόμεθα, κα ελαβς προσκυνοντες ατν σπαζόμεθα.
Ετα ο ναβαθμοί. Τ α΄ ντίφωνον το δ΄ χου.
Προκ.: Μνησθήσομαι το νόματός σου, ν πάσ γενε κα γενε. Στίχ.: κουσον Θυγάτερ κα δε κα κλνον τ ος σου...
Εαγγέλιον (Λουκ. κεφ. α· 39-49, 56): ν τας μέραις κείναις, ναστσα Μαριάμ...
Ν᾿ (50) Ψαλμός.
Δόξα: Τας τς Παναχράντου...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
Στίχ.: λεμον, λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου...
   Ἐν τ θαλάσσ ν θλίψει νέβαλον, τν σεβασμίαν εκόνα σου χραντε· κ τς θαλάσσης γαλλιντες ταύτην παρέλαβον, τε ν τ ρμ κατέπλευσεν, ο τς σαγήνας, ν τ κτ καταρτίζοντες. ναδειχθεσα μν προστάτις, φύλαξ ποδημούντων κα τν πλεόντων συμπλοηγήτρια. Μτερ τν πιστν Καμαριώτισσα, διαλείπτως τν σν Υἱὸν κα Θεν μν καθικέτευε, λεηθναι τς ψυχς μν.
Ετα ο Κανόνες· Τς Καμαριωτίσσης κα το γίου τς μέρας· τς τυχούσης ορτς —προεόρτιος μεθέορτος— κα τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης· ν τ Πέμπτ τς Διακαινησίμου, ναστάσιμος και κανών Της· ο κροστιχίς: μν, μεγαλύνω, Καμαριώτισσαν, Γεώργιος.
δ α. χος πλ. δ. γρν διοδεύσας...
   Ὑμν πισκέπτριαν προσφιλ, τν π γγέλων μνουμένην ν ορανος· τν π κυμάτων φιχθεσαν, τς Σαμοθράκης τ θεον γλάϊσμα.
   Μαρία Μτερ χριστιανν, τν εκονομάχων διαφεύγεις τ μοχθηρόν, καλς κυβερνσα σν εκόνα, ες Σαμοθράκην θες σφαλέστατα.
   Νοσοντας ἰᾶται κα τς ψυχάς, κα τος ν κινδύνοις διασζει κα ναυαγούς· σαγήνας πληροσα λιέων, τν τν εκόνα τιμώντων κ πίστεως.
   Ὡραον τ νομα κα γλυκύ, τς πολυευσπλάχνου, τς Κυρίας τν ορανν, συγγνώμην παράσχου μοι Παρθένε, τ παναθλί κέτ σου δέομαι.
δ γ. Ορανίας ψδος...
   Μεγαλύνω κα ψάλλω σν θαυμαστν νομα, κα το παραδόξου σου Μτερ τς πισκέψεως, θαυμάτων φθης πηγή, ατρ νοσημάτων, κα λιμν σωτήριος οσα Πανάχραντε.
   Ἐκκλησίας λύχνος φωταυγς χραντε, το Θεο κα Λόγου δοχεον τ καθαρώτατον· μόνη ν γυναιξί, τν ρετν κρότης, μετ τν τόκον, Παρθένος μόλυντος.
   Γηθοσύνως μν σε θεοστεφς Δέσποινα, κα τν εράν σου Εκόνα πίστει σπάζομαι· ν τ γάπ τ σ, μαρτιν μου τ πλήθη, κα πταισμάτων φεσιν, δίδου τ δούλ σου.
   Ἀποδημίαν οδας τν ορανν νασσα, κα τν ποδήμων φύλαξ σ ναδέδειξαι· τν ν θαλάσσ κα γ, τος στεναγμος παλύνεις, τν πιστν τ στήριγμα, μόνη Πανύμνητε.
Κοντάκιον. χος γ. Παρθένος σήμερον...
   Ἡ εκν πάνσεπτος, τς Θεοτόκου Μαρίας, ν τ νήσ ρχεται, ποντοποροσα ασίως· χόρευε, Σαμοθράκη λαμπροφοροσα, μνησον, μετ σμάτων κα γκωμίων· βουληθεσαν γενηθναι, κινδύνων ύστιν, κα προστασίαν μν.
Τ Μεσώδιον Κάθισμα το Μηναίου κα τς Καμα-ριωτίσσης, το σίου Θεοφάνους κα τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης, ς κατωτέρω:
Κάθισμα. χος πλ. β. λην ποθέμενοι...
   Ὅσιε Θεόφανες, τν μοναζόντων τ κλέος, σοφς διδάσκαλος, Σιγριανς κτίτωρ κα γούμενος· ερος δόγμασιν, κτελν διδάσκεις· τν εκόνων πέρμαχος· χρυσν κα ργυρον, τος ν πορί διένειμας· νθρώποις τε κα κτήνεσι, τς εεργεσίας μετέδωκας· κα ν Σαμοθράκ, τ πνεμα παραδίδεις τ Χριστ, ν κτενς καθικέτευε, πρ τν ψυχν μν.
Δόξα. Κα νν.
   Χαρε ειπάρθενε, τς Σαμοθράκης τ κλέος, προστασία μαχε, θησαυρ τίμητε Καμαριώτισσα· τος βροτος πάντοτε, δωρες παρέχεις, τος νοσοσι τ άματα· πηγ κένωτος, κα πρς τν Υόν σου μεσίτρια· γγέλων περέχουσα, κα τν ορανν βασίλισσα. Θεία ελογία, τν πίστει προστρεχόντων σοι γνή, ν παῤῥησί ον πρέσβευε, πρ τν ψυχν μν.
δ δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
   Λαμπροφόρος λευσις, τς σεπτς εκόνας σου Καμαριώτισσα· νυμνοντές σε δοξάζομεν, κα σμένως τ χαρε βομέν σοι.
   Ἀποστάσα τν δίωξιν, Παναγία πάνσεπτε Καμαριώτισσα· ν τ νήσ πεδήμησας, κα προσήνεγκας θεόν σου νομα.
   Νόες μέλπουσι Πάναγνε, τς φρικτς κυήσεως τ μυστήριον· προσκυνν δ τν εκόνα σου, παρθενίας μν τν ραιότητητα.
   Ὦ πανύμνητε Δέσποινα, ταπεινς ατήσεώς μου εσάκουσον, κδυσώπησον τν Κύριον, το πυρς τς γεέννης υσθναί με.
δ ε. Φώτισον μς τος προστάγμασί σου...
   Κύματα δεινά, τν ψυχήν μου περιέλουσαν, δι Παρθένε Μτερ παρακαλ· τν σν γαλήνην, παράσχου μοι, τ κέτ σου.
   Ἅγιον Θεο, κα ραον περιβόλαιον, κα παραδείσου Κπος ν δέμ· τς ελογίας παρέχεις τος δεομένοις σου.
   Μήτηρ το Χριστο, κα παρθένος ναδέδειξαι, συγκυβερντις ξιος θαλασσν· κα σωτηρίας φάρος σ Καμαριώτισσα.
   Ἄξιόν στιν, νυμνεν τε κα δοξάζειν σε, κα πανοικτίρμονα Υἱὸν κα Θεόν· το παρασχεν μοι, τν πταισμάτων τν συγχώρησιν.
δ ς. Τν δέησιν κχε πρς Κύριον.
   Ῥανίδα μοι, το λέους σου στάξον, τν πταισμάτων παριδοσα Παρθένε, τ πλθος, τς γρ ζως μου γινώσκω, κα τς ψυχς τ δυσώδη οδήματα, κα δέομαι τς γαθς, το βορβόρου τν ργων μου ῥῦσαί με.
   Ἱκέτευε, κτενς πρς Κύριον, κα ατν παρακαλεν μ λλίπς· τι Μητρός, παρακλήσεις κούει, κα τν παθν παλλάττει τος πταίσαντας· κα κράτησόν μου τς χειρός, το υσθναί με φθορς τν δείλαιον.
   Ὡς ριστος, πλοηγς Πανάχραντε, σν εκόνα κυβερνσα ράθης· ς λαμπηδών, καταυγάζουσα πόντους, κα σε νας ν τ ρμ προσήγγισας, κα γέγονας τος πλοηγος, σύνοδος ποδημον τ στήριγμα.
Τν   δέησιν,  τν  πιστν  σου  κουσον,  κα  γαλήνευσον θαλάσσης τν σάλον. Σ τς εδίας Παρθένε χαρίζεις, κα το πελάγους τν οριον νεμον· στίον οαξ πλοηγν, σ πυξς σ κα τρόπις κα γκυρα.
Κοντάκια.
δε παραθέτω κα τ Κοντάκια.
α. Τν Νεοφανν Μαρτύρων τς Σαμοθράκης, τ κ τς χειρογράφου σματικς . κολουθίας, τς ποιηθείσης π ακώβου τινς Μοναχο, ν τ τει 1843, τ προτροπ το τότε πισκόπου Τραϊανουπόλεως κυρο νθίμου. (Πρς διάσωσιν κα ες μνημόσυνον ατν) κα·
β. Το σίου Πατρς μν κα μολογητο Θεοφάνους, να εχερς ερίσκωσι τατα ο ψάλλοντες, κατ τς διωτικς Θείας Λειτουργίας, τς τελουμένας πρς τιμν ατν. (κ τς ερς κολουθίας τς 12 Μαρτίου).
Κοντάκιον. χος δ. ψωθείς...
   Τος θλοφόρους το Χριστο χαρμοσύνως, νευφημήσωμεν πιστν α χορεαι· τι ατο κήρυξαν λαμπρ τ φων, Χριστν τν Θεν μν, μοτάτοις βαρβάροις, Μανουήλ Θεόδωρος, Μιχαλος σν δύο, τος Γεωργίοις ος χρεωστικς, νευφημοντες τιμμεν ν σμασιν.
χος β. Το σίου· Τ νω ζητν.
   Ἐξ ψους λαβών τν θείαν ποκάλυψιν, ξλθες ν σπουδ, κ μέσου τν θορύβων, κα μονάσας σιε, νεργείας θαυμάτων εληφας, κα προφητείας χάρισμα, συμβίου κα πλούτου στερούμενος.
χος πλ. δ. Τς Καμαριωτίσσης· Ε κα ν τάφ.
   Ε κα ν πόντ τέθης Πανάχραντε, λλ πελάγους διλθες τήν κτασιν· κα κατέστης ναυτιλλομένων πλοηγός, τ σεπτν Σαμοθράκης κα θεον γλάϊσμα· κα τος σος δεομένους φυλάττεις πείρανδρε· τος νοσοσι, παρέχουσα ασιν.
Οκος.
Σέ, Σαμοθράκη, τς Θεομήτορος σεβάσμια κα θαυματό-
βρυτος εκών, σεπτ Καμαριώτισσα, ξελέξατο ες αυτς κατοίκησιν, ν τος τς εκονομαχίας χρόνοις. ν σοί, ς λλη Πορταΐτισσα πεδήμησεν, ς νας ποντοπορούσα κα διαλάμπουσα κα παραδόξως προσορμισθεσα. Σο, νσος μακάρια, Θεοτόκος, Προστάτις πέρμαχος γέγονεν, ράϊσμα κα κλέος λαμπρότατον. Πρεσβευτς ν ορανος θερμότατος, σκέπη κα φύλαξ ναδειχθεσα τν ποδήμων σου. ύστις τν ν κινδύνοις, βοηθς τν ν γ κα ν θαλάσσ πέλουσα, τος νοσοσι παρέχουσα ασιν.
Οκος (Τν γίων).
   Εφραίνου σήμερον κα γάλλου, σκίρτα κα χόρευε νσος σύμπασα· σ γρ Σαμοθράκη, οκ λαχίστη ε, ν σίοις κα μάρτυσι· πόστολοι σέ, πρτον πεσκέψαντο κα πόδες τούτων σ γίασαν, Χριστο ναστντος, τ Φς, τ Εαγγέλιον κα τν πίστιν, σ πρώτη οδας. Σύ, Θεοφάνους σίου το μολογητο, ελογίαις κα πλουσίοις χαρίσμασι, φθόνως κατεπλούτησας· ν δ τ μακάρι τούτου κοιμήσει, τ σεπτν ατο νεκολπώθης σκήνωμα. Σ ν χρόνοις γαρηνν, κατόμβας πλείστας μαρτύρων, τ Θε προσήνεγκας. Οτοι, Χριστν μολογοντες πρς τ μαρτύριον δεύοντες, περαν βασάνων παντοίων πομείναντες κα π δένδρων τανυσθέντες, τς σάρκας καταξεόμενοι κα ς ρνες σφαγιασθέντες, τς ρθοδοξίας τν πίστιν κράτυναν· δι᾿ κα παξίως τ γέρα κα τος στεφάνους τς δόξης παρ Κυρί δέξαντο. Νν δέ, τ Τριάδι παρεστηκότες, πρ πάντων μν παύστως πρεσβεύουσι κα τος ατοσι, τς άσεις ταχέως παρέχουσι,
Συναξάριον.

Του Μηναίου, καί:
Τ ατ μέρ, τ Πέμπτ τς Διακαινησίμου, κκλησιαστικν ορτν κα πανήγυριν τελομεν ες τιμν κα μνήμην τς Παναγίας Θεοτόκου ν τ φερωνύμ Να κα τ κώμ Καμαριωτίσσ, ες νάμνησιν τς κ τν εκονομάχων διασώσεως, τς ερς κα σεβασμίας εκόνος, τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης· τις δι θαυμασίου κα παραδόξου τρόπου, ν τ Σαμοθράκη φίχθη, τν θαλασσίων κυμάτων πιβαίνουσα. Κατέστη δ ν μν, Προστάτις πέρμαχος, γλάϊσμα κα κλέος λαμπρότατον, τι δ κα τν προσωνυμίαν τ τόπ προσήνεγκε.
ν τος χρόνοις τς ·εκονομαχιας, δηλον ν τει ποί, λλ μεσούσης τς το αρος ποχς κα δ κα ν μέρ τς βδομάδος Πέμπτη τς Διακαινησίμου το νιαυτο κείνου, λαβε χώραν, δι θαυμασίου τρόπου λευσις τς ερς εκόνος τς Θεομήτορος, ν τ νήσ Σαμοθράκ.
Τ γεγονς τοτο τοποθετείται ς γγιστα, τελευτώσης τς α΄ δεκαετίας, , ρχομένης τς β΄, το Θ᾿ αἰῶνος.
Περ τ τέλος τς α΄ ρας τς μέρας, ο λίγοι λιες, ο τς σαγήνας ατν καταρτίζοντες κ τς νυκτερινς σχολίας, ν τ ρμίσκ τ ερισκομένου ν τ Βορειοδυτικ σημεί τς νήσου, —τ σημερινν πίνειον— εδον μακρν ες τν ρίζοντα λάμψιν τινά, ξηπόρουν δ μ βλέποντες οδν ν τ θαλάσσ πλέον. Προϊόντος το χρόνου, λάμψις φαεινότερα γένετο, δ περιέργεια ατν κα πορία μεγαλύτερα καθίστατο, μ δυναμένων ν ξηγήσωσί τι ν τ ρώμενον φωτεινν θέαμα, κα φαίνετο πλέον πρς ατούς. Περ ατο οκ ψεύσθησαν οδόλως, καθ᾿ τι μεταξ ατν κα το φαινομένου πόστασις, μικρότερα καθίστατο, α κτνες τηλαυγέστεραι ντηνακλντο κα ς νας τις πλησίστιος, μετ πρώρας τν ρμίσκον, λονν πλησίαζεν.
γκαταλείψαντες ον πάντες τ πόλοιπον τν σχολιν, πεδόσθησαν καθόλου ες συζητήσεις κα μόνον, περ το παραδόξου φαινομένου, κα ποθέσεις πρς ξήγησιν ποιοντες, ναλόγως τς φαντασίας, καστος γνώμην παρεχε.
τε δέ, τ παράδοξον θέαμα γγύτερον ατν γένετο, δ περιέργεια ατν κορυφώθη, καίτοι μεγάλως προσπαθήσαντες, ναῤῥιχηθέντες ες βράχους κα δένδρα, οκ δυνήθησαν δεν τοτο. φ᾿ νς μν κωλυομένων κ τς λάμψεως τις ξεπέμπετο, φ᾿ τέρου δέ, κ το μικρο το γκου ν μέσ τν κυμάτων. θεν πεφασίσθη ν καταγάγωσι ες τν θάλασσαν λέμβους κα ν ξέλθωσιν ες πάντησιν τούτου, περ κα γένετο.
Δύο λέμβοι τότε, ν παρατάξει, δύο κωπηλάτας μία χουσα κα να τερα, λαβον θέσιν κκινήσεως, τε τ παράδοξον κα μυστηριδες κατ’ ατος πλεούμενον, πεχε λιγοτερον το μίσεος μιλλίου.
Κωπηλατήσαντες ον περ τς κατν ργυς π τς ξηρς, πάντοτε ν παρατάξει κα ες ποίαν τινα πόστασιν μεταξύ των, ς κ συνθήματος κατέπαυσαν το σκοπο των, ναμένοντες οτω τν φιξιν το πλεούμενου. ντως οτως κα γένετο δι μέσου ατν —τν ν στάσει λέμβων— διλθεν ντικείμενόν τι, μικρόν, χρυσίζον ες τς κτνας το λίου, θούμενον ς π εύματος θαλασσίου κα διαγράψαν κύκλον, στη.
Τούτου γενομένου, μφότεροι τν κωπηλασίαν πανέλαβον κα μετ᾿ ο πολ πλευρίσαντες κατέρωθεν, παρέλαβον κυβώτιόν τι μεταλλικόν, πιμελς κα ρμητικς σφαλισμένον· περιεργασθέντες δ τοτο π’ λίγον, πέστρεφον ταχέως πρς ξακρίβωσιν το περιεχομένου. ες κ τς πρώτης λέμβου κράτει τ ερημα, τερος κωπηλάτει, κολουθούσης τς τέρας λέμβου, τν δ πολοίπων γωνιώντων ν τ κτ. Περαιωθέντων ον ες τν αγιαλν κα συγκεντρωθέντων πάντων, προσδέσαντες τς λέμβους εκ κα ς τυχεν, πεδόθησαν μετ σπουδς ες τν διάνοιξιν το μεταλλικο κυτίου, ναλογιζόμενοι κατ᾿ ίδίαν καστος, περ το ν ατ πάρχοντος θησαυρο. ντως, θησαυρς τίμητος νυπολογίστου ξίας νυπρχεν! Εδον ν εικόνι τν σεβασμίαν μορφν τς Θεομήτορος, κρατούσης ν τας γκάλαις ατς, τν κρατοντα ν χερσν ατο τ σύμπαντα, Υόν της, κα Κύριον μν ησον Χριστόν· πεγέγραπτο δ τ εκόνι Παναγία η Καμαριώτισσα. Παραχρμα, δέος κατέλαβε πάντας, χαρς τε δ κα γαλλιάσεως νεκλαλήτου πλησθέντες, δόξασαν τν Πανάγαθον Θεόν. ξαγαγόντες δ κ τν ποσκευν ατν μεσάλιον (προσόψιον) καθαρν —φαντόν—, πεστρωσαν τοτο π τς κωπαστς λέμβου τινς κα πιθέσαντες τν σεβασμίαν εκόνα, σπάσθησαν μετ φόβου κα πολλς ελαβείας κα πόφασιν λαβον, να τ σπέρας μεταφέρωσι ταύτην ες τς στίας ατν, καθ’ τι οχ πρχον οκίαι ν τ τόπ τοτο. Αθις δ πανέφερον τν συζήτησιν περ το προτέρου φαινομένου κα το παραδόξου τς φίξεως τρόπου, νοήσαντες πλέον τι περ θαύματος πρόκειτο. Τότε ον κα ο τρες κωπηλάται ρξαντο διηγούμενοι τ ν ατος συμβάντα, τι, κατ τν πρότερον γενομένην πορείαν, παύσαντο κωπηλαντοντες, καθ’ α χερες ατν παραλελυμέναι γένοντο, λλ’ οδες ατν πετόλμα επεν τ τέρ τί ν ατ συνέβαινεν, παρέχοντες οτως ντύπωσιν, τι στάσιν ναμονς το φικνουμένου ποίουν.
Εσν δ τ νόματα τούτων· —ς κ τς παραδόσεως δαισζόμενα, γραπτο λόγου μ πάρχοντος παντάπασιν— Παλος πρεσβύτερος σν τ αταδέλφ αξ τ νεωτέρ, ς κα τ ερημα ες τν κτν πεκόμισεν, ν δ τ τέρ λέμβ, Λαμπρός τις νομαζόμενος.
Γεμα περ τν μεσημβρίαν τούτων ποιουμένων, διελέγοντο πάλιν περ το τόπου κα τς μονίμου γκαταστάσεως τς ερς Εκονος τς ειπαρθένου Θεοτόκου.
Μεταβαλλομένης ον τς ρχικς ατν δέας, περ διαφυλάξεως ταύτης ες τς δίας ατν οκίας, δοξεν ατος, πως γκαταστήσωσι ταύτην, ες τν διον τς φίξεως τόπον, να θεία πισκέπτις γνηται Προστάτις ατν.
πικροτούντων δ κα μονοούντων πάντων π’ ατο, νλθον περ τ τεσσαράκοντα βήματα κ το σημείου κείνου κα ντς ρειπίων Ναο τινος μεγάλου, τοίμασαν τν θέσιν ς Θρόνον, ες τν Κυρίαν τν ορανν κα θεντο κε τν ερν εκόνα τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης, ν μέρ Πέμπτ μετ τ Πάσχα· δι κα πρς τιμν Ατς, πανδμος τελετο πανήγυρις κα τελεται εσέτι, τ μέρ
κείν, ν τ ποία συμμετέχει νσος σύμπασα. Ατη στί,
τος πσι γνωστή, Πανήγυρις τς Καμαριωτίσσης.
Ο ερημένοι λιες, ς κα ο λοιποί, πρς τας σχολίαις ατν πρς πορισμν τν το ζν, μεγάλως πεδίδοντο κα ες θεραπείαν τς Παναχράντους τοσοτον μλλον στε το λοιπο, τ θυμίαμα, τ κηρίον κα τό λαιον οκ ξέλιπεν, κα θρυαλλς οκ παύσατο ναδιδοσα φς λαρόν, παρέχουσα λπίδα κα παρηγορίαν τος πσι.
Σν τ χρόν κοδομήθη νταθα μικρόν τι κατάλυμα κα ητρεπίσθη ες Ναΐδριον νθα πσα Σαμοθράκη προσήρχετο, να μετ᾿ ελαβείας σπασθ τν ερν κα θαυματόβρυτον εκόνα τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης κα ζητήσ τ λεος κα τν βοήθειαν Ατς ες στιγμς δύσκολους ν καιρος χαλεπος.
ντως θεία πισκέπτις, Παναγία, νεδείχθη θερμ ντίληψις, προστάτις κα ύστις, τν ν κινδύνοις, σκέπη κα φύλαξ τν ποδημούντων, συγκυβερνήτις ριστος κα συμπλοηγς τν ν θαλάσσ πλεόντων. κτοτε, πάντων λεγόντων· Πάμε ν νάψουμε μι λαμπάδα, ν’ νάψουμε τ καντήλι κα ν προσκυνήσωμε τν Καμαριώτισσα, παρέμεινεν προσωνυμία τς Παναγίας, ς νομασία, το τόπου τούτου· δι κα Καμαριώτισσα καλεται ως τς σήμερον.
Περ δ τν θαυμασίων, Θεοτόκος εργάσατο τος δεομένοις κα σεβομένοις τν σεπτν εκόνα τς Καμαριωτίσσης κα τος πικαλουμένοις τν βοήθειαν ατς, οκ ξεστ γλσσα νθρώπου λαλήσαι.
Πέλαγος γάρ στιν κα πηγ νεξάντλητος ν τ νήσ, άσεις βρύουσα καθ᾿ κάστην. Τυφλος τν νάβλεψιν δωρουμένη, τν δαιμονίων λευθεροσα, τος ν νόσοις διάγουσι τν ῥῶσιν χαρίζουσα. Τν ν τεκνί τς ατήσεις πακούουσα κα τ ποθούμενον ατας παρέχουσα. Τος ν κινδύνοις ύει παραδόξως, τος ν θαλάσσ κινδυνεύοντας διασζουσα τ πικλήσει μόνη το νόματος Ατς. Τος πσι δέ, ν γ κα θαλάσσ τος στεναγμούς τε κα πόνους παλύνουσα· λπς κα παρηγορία κατέστη θαυματόβρυτος εκν τς Καμαριωτίσσης, κλέος τε κα ράϊσμα τς νήσου, Προστάτις πέρμαχος.
Τν σν τόκον, Παρθένε, διασζεις, κ τς το ρδου θηριωδίας, ες Αγυπτον φυγαδεύουσα· κα αθις, κ τς τν εκονομάχων μανίας, σν εκόνα, τς θλάσεως περισζεις, ες Σαμοθράκην προπέμπουσα.

Πρεσβείαις τς Παναχράντου Σου Μητρς κα τν τς Σαμοθράκης γίων, Χριστ Θες μν, λέησον μς. μήν. 
  δ ζ. Ο κ τς ουδαίας καταντήσαντες...
   Ἱεράν σου εκόνα, ν Μτερ δωρήσω κατασπαζόμεθα. Προστάτιν γρ τς νήσου, ταύτην χοντες πάντες, τ Υἱῷ σου κραυγάζομεν· τν Πατέρων μν, Θεός, ελογητς ε.
   Σεβασμίαν εκόνα, προσκυνήσωμεν πάντες τν θαυματόβρυτον· ν πίστει κα λπίδι, κα τν νδοξοτέραν, νυμνήσωμεν βάλλοντες· τν Πατέρων μν, Θεός, ελογητς ε.
   Σωτηρίας Μεσσίαν, νπερ τεκες Μτερ γν δυσώπησον· τν να τς Τριάδος, Δημιουργν κα Λόγον, ν προσκυνοντες ψάλλομεν· τν Πατέρων μν, Θεός, ελογητς ε.
   Ἀποῤῥήτως φίκου, ς θέλησας Μτερ Θεοχαρίτωτε, κα γέγονας προστάτις, τς νήσου δι πάντες, τ Υἱῷ σου νν ψάλλομεν· τν Πατέρων μν, Θεός, ελογητς ε.
   Ναμάτων θαυμασίων, καταρδεύεις τν νσον Θεογεννήτρια, τος πόνους παλύνεις, τν Κύριον πρεσβεύεις, ν μνομεν κα ψάλλομεν· τν Πατέρων μν, Θεός, ελογητς ε.
δ η. Τν Βασιλέα τν ορανν...
   Γς βασιλέα, κα ορανν τν Υόν σου, νυμν μετ᾿ γγέλων, Παρθένε· κα δοξολογ σε, τν Κεχαριτωμένην.
   Ἐνδοξοτέρα, ν ορανος νεδείχθης, κα ατν τν γγέλων  μνομεν, κα δοξολογομεν, τν σπιλον Παρθέ-
νον.
   Ὡραιοτέρα, σ κ Θεο κλεγεσα· ς Μητέρα Παρθένον μνομεν· κα περυψομεν, τν μόνην Θεοτόκον.
εῤῥυπωμένην, μο τν στολήν, τς ψυχς σ κκαθαίρεις Παρθένε· μν σε κα δοξολογ σε, τν Κεχαριτωμένην.
δ θ. Κυρίως Θεοτόκον...
   Γεραίρω προσκυν σε κα καθικετεύω, κα παρακλήσεις ποιομαι σοι Μτερ γνή, δοξολογν Παναγία κα μεγαλύνων σε.
   Ἰδοσα τς δύνας κα τς κεσίας, μ διακόψς πρεσβείας πρς Κύριον· καταφυγ κα λπίς μου Θεοχαρίτωτε.
   Ὀρθρίζομεν Παρθένε κα παρακαλομεν, ο Σαμοθράκην οκοντες, Πανάχραντε, σν σωμάτοις χορείαις σ μεγαλύνοντες.
   Σωτρα ν κινδύνοις σ μολογοσιν, ο διά σου σεσσμένοι Παρθένε γνή, τν σν εκόνα τιμντες κα μεγαλύνοντες.
ξαποστειλάρια.
Ψάλλομεν, τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης, το γίου τς μέρας κα τς ορτς — προεόρτιον μεθέορτον.
Τς Καμαριωτίσσης. χος γ. Ορανν τος στροις.
   Ἀποδημίαν οδας, ν τ καιρ τν διωγμν, σν Θεοφάνει τν νσον, καταλαβοσα δ οκες· κα προστασίαν παρέχεις, τος ποδήμοις Παρθένε.
μοιον. Ες τος Νεομάρτυρας.
   Ἡ παμφας τν Μαρτύρων, ξέλαμψε νν ορτή, φωταγωγοσα τος πίστει, πιτελοντας τν ατν, σήμερον πάμφωτον μνήμην, κα τν Χριστν νυμνοντας.
μοιον. Ες τν σιον Θεοφάνην.
   Ὑπερορίας ν χρόνοις, θείων εκόνων το Χριστο, ν Σαμοθράκ τ σκνος, το Θεοφάνους τ σεπτόν· δέχθης ες προστασίαν, π παντοίων κινδύνων.
Ες τος Ανους: Τς Παναγίας τς Καμαριωτίσσης, τ ξς: Στιχηρ Προσόμοια.
χος πλ. α. Χαίροις σκητικν.
   Χαίροις, σεβάσμια εκών, τς Σαμοθράκης τ σεπτν γκαλλώπισμα· κινδύνους διαφυγοσα κα διαβσα Στενά, κα τν ρμον τοτον πιλέξασα· χαρίζουσα νομα, Καμαριώτισσα πάνσεμνε· τν χαλεπν δέ, νοσημάτων πήλλαξας, κα κινδύνων ύεις τος δούλους σου χραντε. θεν τν θαυματόβρυτον, κυκλοντες εκόνα σου, πανευλαβς προσκυνομεν κα εσεβς ξαιτούμεθα· Χριστν κδυσώπει, τας ψυχας μν δοθναι τ μέγα λεος.
   Χαίροις, τν ελαβν χαρμονή, τν θλιβομένων ερν καταφύγιον· νοσούντων τ ατρεον, τν ρφανν στοργή, τν δαιμονιώντων πολύτρωσις. Στειρν κπληροσα δέ, τ ποθούμενον ατημα, τν ναυαγν σωτηρία πάρχουσα, κα τς νήσου φύλαξ πάσης πέρμαχος. θεν σοι Καμαριώτισσα, δς νν προσφέρομεν, κα λιτανείας ποιομεν, πρ παντς δεομένου σου· τυχεν σας πρεσβείαις, κα τ κόσμ δωρηθναι, τ μέγα λεος.
Στίχ.: γίασε τ σκήνωμα ατο ψιστος.
   Χαίροις, τν γγέλων χαρά, τς κκλησίας κρηπς κα τ στήριγμα· τ κάρφος εκονομάχων, τν εσεβν λπίς, κα τς Σαμοθράκης πισκέπτρια. Θεν μν τεκες, παρθενίας πάνθισμα· τν ρετν δέ, σ πάρχεις πόδειγμα, κα κάστοτε, κετεύεις τ Τόκ σου. θεν σ Θεονύμφευτε, θερμς νυμνομέν σε, κα τν σεπτήν σου εκόνα καταφιλομεν δεόμενοι· πιστο τ Υἱῶ σου, τας ψυχας μν δοθναι τ μέγα λεος.
Στίχ.: Τ πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν ο πλούσιοι το λαο σου.
   Χαίρει, Σαμοθράκη φαιδρς, ν τ φίξει τς εκόνος σου χραντε· προσφέρουσα μνους δόξαν τ σ Υἱῷ κα Θε, κα ξαιτουμένη τς πρεσβείας σου. Δεινν μ πάλλαξον, κα ερήνην παράσχου μοι· νομιν δέ, κα πταισμάτων τν φεσιν, κα οράνιον, βασιλείαν μοι δώρησαι. Πάσας ον τς λπίδας μου, ες Σ νατίθημι. Μήτηρ Θεο το ψίστου, τς σωτηρίας τν γκυραν. Θεο θεον δρον, κα τς νήσου θεία Σκέπη κα γαλλίαμα.

Ἐὰν γιος τς μέρας στερται Στιχηρν τν Ανων, κα ἐὰν δεν πάρχωσι κα ορτς τοιατα· τότε ψάλλομεν κα ν ν κ τν κατωτέρω: Ες τος οκείους Στίχους ατν. Στιχηρ Προσόμοια.
χος δ. ξ ψίστου κληθείς.
Στίχ.: Ες πσαν τν γν ξλθεν φθόγγος ατν.
Τος πισκέπτας μν τς Σαμοθράκης, Παλον τν πόστολον, Σίλαν Τιμόθεον, τν συνοδείαν τν νθεον, τος διδασκάλους· Εαγγελίων Χριστο τς σάλπιγγας. Δετε ον φιλέορτοι, τούτους ανέσωμεν, ν γκωμίοις κα σμασι κα λιτανείαις, κα τος γνας πάντων μνήσωμεν, τι εδώλων πηλλάγημεν, ς Σωτρα εδότες τν Κύριον, ν ατοσιν παύστως, το σωθναι τς ψυχς μν.
Στίχ.: Τίμιος ναντίον Κυρίου Θάνατος το σίου.
ς ναρέτως τν βίον διανύσας, σμα τς σκήσεως πόνοις λέπτυνας κα τν γγέλων βίωσας, τν πολιτείαν· ρθοδοξίας στλε κλόνητε. Λέοντα τν τύραννον σ πετίμησας, τν τν εκόνων προσκύνησιν, διακηρύξας, τς κκλησίας τν ραιότητα· θεν μετέστης ες οράνιον, βασιλείαν Χριστο το Θεο μν· ν κέτευε, Πάτερ, λυτρωθναι τς ψυχς μν.
Στίχ.: Τος ·γίοις τος ν τ γ ατο θαυμάστωσεν Κύριος.


ν τ χαράδρ Φωκ ν Σαμοθράκ, χαίροντες δεύσατε πρς τ μαρτύριον, τς κεφαλς ποτέμνεσθε, ο πτακόσιοι· Χριστο τν πίστιν διακηρύττοντες. Βίον τν πίγειον μεταλλαξάμενοι, ες βασιλείαν οράνιον, τν αωνίαν· κα τ Δεσπότ συναγαλλόμενοι. Δόξαν ερόντες μακάριοι, Παραδείσου τυχόντες οκήτορες, κα μν τος μνοσι, τν ερήνην ξαιτούμενοι.
Στίχ.: μοσε Κύριος τ Δαυΐδ...

   Ἐν τ θαλάσσ εκόνα σου Παρθένε, τε ο νίεροι φθόν συνέτριβον, ο σοι θεράποντες θεσαν, ναποκρψαι, τν παρ σου δεόμενοι πρόνοιαν. Ταύτην σοι Πανάχραντε, σώαν τήρησας, ες Σαμοθράκην προέπεμψας, ν σφαλεί, προσωνυμίαν θείαν προσφέρουσα. θεν μνομεν κα δοξάζομεν, ς Μητέρα Χριστο το Θεο μν, ν κέτευε σώσαι κα φωτίσαι τς ψυχς μν.

Δόξα. Κα νν. χος πλ. β.
   ορτ εφρόσυνος, αριν κα λαμπροφόρος, νέτειλε τ Σαμοθράκ σήμερον, ν ατ γρ πληροται ελογίας κα χαρισμάτων πλουσίων, τ τν ποστόλων διαβάσει, κα Θεοφάνους σίου τ μεταστάσει. Σν τς σεπτς εκόνος τς Θεοτόκου τ φίξει, κα τν Μαρτύρων τς νήσου τ θλήσει. ντως, προστάται τς Σαμοθράκης γεγόνασι· κα κ μυρίων κινδύνων, λιμο τε κα λοιμν, λώβητον ταύτην διαφυλάττουσι. Χαίρετε, ο πισκέπται μν κα διδάσκαλοι· χαίρετε πόστολοι θεοι, Παλε, Σίλα κα Τιμόθεε. Τ σκότη τν εδώλων ξεδιώξατε, τ φωτ τς ναστάσεως το Κυρίου, τος λαος φωτίσατε, κα ες τν πίστιν το Χριστο, τ θνη δηγήσατε. Χαίροις, Θεόφανες, πατρ μν, σιε· γενναιότατος θεματοφύλαξ, τν διδαγμάτων το Χριστο, κα τν ποστολικν παραδόσεων. ναριθμήτους άσεις κα ελογίας, παρέσχες τ τόπ τς ξορίας σου, τε τ πνεμα παρέδωκας τ Κυρί, κα Σαμοθράκη νεκολπώθη τ σεπτόν σου σκήνωμα. Χαρε, Μαρία Θεόνυμφε Δέσποινα· χαρε σκέπη μν, Καμαριώτισσα, χαρε νύμφη νύμφευτε· τς προσευχς πανταχόθεν δεχομένη, κα μεσιτείας τ Τίω σου ποιουμένη, διαλείπτως καθικετεύουσα. μνήσωμεν τ θελόθυτα θύματα τς πίστεως· τν γενναιόφρονα φάλαγγα τν πτακοσίων, τς κκλησίας τος στεῤῥος δάμαντας. Μ ρνησάμενοι γρ τν πίστιν το Χριστο, ς ρνες σφαγιάσθησαν ν τ χαράδρα το Φωκ. Χαίρετε θληφόροι νεομάρτυρες, μμανουήλ, Γεώργιε, Μιχαήλ, Θεόδωρε κα Γεώργιε· τς Σαμοθράκης ο νδοξοι γόνοι, ο ν τ Μάκρ μαρτυρήσαντες, ο τν ρθόδοξον πίστιν διακηρύξαντες. Τος μαρτυρίοις προσωμιλήσατε, κα τος στεφάνους τς δόξης, παρ Κυρίου ελήφατε. Δετε ον φιλέορτοι, τος προστάτας μν, μνοις γκωμιάσωμεν κα τς σεπτς ατν εκόνας, νθεσι στεφανώσωμεν. Τς βασάνους, τν Μαρτύρων ναλογισώμεθα, κα τς τιμίας ατν κάρας σπασώμεθα. λλήλων, τ πάθη συγχωρήσωμεν, να τν μέραν ξίως πανηγυρίσωμεν κα οτω, Χριστ τ ναστντι βοήσωμεν Κύριε, τας κεσίαις πάντων, κα τας πρεσβείαις τς χράντου σου Μητρός, ερήνην παράσχου τ λα σου, φεσιν τν πταισμάτων μν δώρησαι, κα κοινωνος πάντας μς, τς βασιλείας σου ποισον.

Δοξολογία Μεγάλη κα πόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
πόστολος: Το γίου τς μέρας τς κα΄ Νοεμβρίου.
Εαγγέλιον: Τς Θεοτόκου. Ζήτει τοτο, τ η΄ Σεπτεμβρίου (Λουκ. Ι΄, 38-42, ΙΑ΄ 27-28). Τ καιρ κείν, εσλθεν ησος...
Ες τ Δίπτυχα. Μεγαλυνάριον.
   σπιλε μόλυντε κα γνή, θείαν σου εκόνα πισκέπτιν τν προσφιλ· τν διασωθεσαν, κ τν εκονομάχων, ν πίστει προσκυνοντες, σ μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν: Ποτήριον σωτηρίου.
πόλυσις.
Πανύμνητε Δέσποινα, ταπεινς ατήσεώς μου εσάκουσον· κδυσώπησον τν Κύριον, το πυρς τς γεένης υσθναί με.
Εν τεσι βδομηκοστ γδό, ως γδοηκοστ δευτέρ ννεακοσίων, μα χιλίων τς σεπτς Χριστο Θεογενίας συνετέθησαν α ερα αται κολουθίαι, προτροπ μν συνέχει κα πινεύσει τς Παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου, τς Παναγίας κα Πολιούχου τς Καμαριωτίσσης· πόν δ κα σπουδ· πρεσβυτέρου Γεωργίου Ι. Γιαλαμ· πρ ο, περεύχεσθε ο ταύταις ντυγχάνοντες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου