Ἀκολουθία ΑΓΙΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ.

ΕΟΡΤΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

ἥτοι τῶν πολλαχῶς παρά τῶν Λευκαδίων τιμωμένων, διηνεκῶς δέ τήν νῆσον ταύτην περιφρουρούντων.

Ψαλλομένη τῇ Κυριακῇ πρό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Ποίημα Ἰωάννου Γ. Ζαμπέλη, Ἀναγνώστου (2003).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Ἱστῶμεν στίχους δ' καί ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια·

Ἦχος δ'. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν.

Οὐκ εἰδώλοις λατρεύομεν, ταῖς εἰκόσιν προσπίπτοντες, ἀλλά τά πρωτότυπα τιμάς δέχονται·  Φανερωμένης τόν τύπον οὖν, Λευκάς κατασπάζεται, τήν Κυρίαν τοῦ παντός, προσκυνοῦσα καί λέγουσα· Ὑπερύμνητε, Θεοτόκε Καλλίστῳ ὡς ἐφάνης, βοηθός καί ἀντιλήπτωρ, καί τοῖς ὑμνοῦσί σε φάνηθι.

Τά τῆς Χάριτος ὄργανα, τούς τοῦ Λόγου θεράποντας, τούς εὐήχους κήρυκας τῆς λυτρώσεως, ἥν βροτωθείς προσεκόμισεν, ἀνθρώποις ὁ Ὕψιστος, καί Λευκάδος φωτιστάς, Ἡρωδίωνα σήμερον, τόν χρυσόφθογγον, καί Σωσίωνα θεῖον ἀρχιθύτην, ἅμα Παύλῳ καί Ἀκύλᾳ, ἐν ἑνί στόματι μέλψωμεν.

Ζαχαρίας Ἀγάθαρχος, καί Πελάγιος σύμφρονες, γεγονότες πίστιν ἡμῖν παρέδωκαν, τήν ἀληθῆ καί σωτήριον· ἐφ' ἧς ἑδραζόμεθα, ὡς εἰς πέτραν ἀκλινῆ, Λευκαδίων τό σύστημα, τό φιλάγιον, προεξάρχοντα ἔχον τόν Ποιμένα, καί συμφώνως τοῖς Πατράσιν, ὕμνον προσνέμον καί ἔπαινον.

Μάρτυς Μαύρα ἠμαύρωσε, ἐν σταυρῷ τόν ἀντίδικον, λογισμῶν ἐφόδους ἀποσοβήσασα, καί παῤῥησίαν ἐκτήσατο, πρός Θρόνον τῆς Χάριτος· ἡ φερώνυμος δέ νῦν, αὐτῆς πόλις ἀσπάζεται, τό εἰκόνισμα, ὅπερ ταύτῃ ἡ ἄνασσα Ἑλένη, λυτρωθεῖσα ἐκ κινδύνων, εὔγνωμον δῶρον προσήγαγεν.

Δόξα. Ἦχος β'.

Τῆς ἀγάπης συνδεόμενοι τῷ συνδέσμῳ καί τήν πίστιν ἀδιαίρετον ἔχοντες, εἰς παραδεισίους νῦν μονάς, ὁμόχωροι παρίστασθε, Ἀπόστολοι καί Πατέρες, Ὅσιοι καί Μάρτυρες σύν τῇ Πεφανερωμένῃ Θεοτόκῳ· τούς ὑμνητάς ὅθεν ὑμῶν, ἐν Λευκάδι τῇ νήσῳ ὁμοχωροῦσιν, μή παύσησθε σκέποντες ἀπό πάσης προσβολῆς καί κινδύνων ῥυόμενοι.

Καί νῦν. Ἦχος ὁ αὐτός.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπό τήν σκέπην σου.

Εἰς τόν Στίχον, Στιχηρά.

Ἦχος β' . Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ.

Χαίρει Ἁμαξική, ἡ πόλις συνελθοῦσα, εἰς μυρισμόν καί αἶνον, Ἁγίων ὧν τήν σκέπην, ἀδιαλλείπτως δέχεται.

Στίχ.  Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Ἤλαται ὁ λοιμός, ὀξείᾳ ἐπεμβάσει, τῆς μάρτυρος Βαρβάρας καί τοῦ Πρωθιεράρχου, Ἁγίου Βησσαρίωνος.

Στίχ.  Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Δόνησιν σεισμικήν, κατέπαυσαν ταχέως, ἡ Πεφανερωμένη, τριάς Μαρτύρων πάλιν καί θεῖος Διονύσιος.

Δόξα.

Λείψανα ἱερά, ἠσπάσθη Νικολάου, Λουκᾶ τε καί Δονάτου, Λευκάς εὐφραινομένη· αὐτούς καί ὕμνοις στέφεται.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Νέα τις Σιλωάμ, ἐδείχθη ἡ μονή σου, Φανερωμένη Κόρη· αὐτῇ γάρ ἀδιστάκτως, Λευκάδιοι προστρέχουσιν.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α'. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Λευκαδίων ὁ δῆμος ὁ χριστεπώνυμος, ᾠδαῖς καί ὕμνοις συντόνοις, καί ἐγκωμίοις τερπνοῖς, προστατῶν αὐτοῦ γεραίρει τήν ὁμήγυριν· οἵ καί ὡς τεῖχος ἀῤῥαγές, ἀπό παντοίων προσβολῶν, ἄτρωτον ταύτην τήν νῆσον, διατηροῦσιν· ἀπαύστως, τῷ Πανοικτίρμονι πρεσβεύοντες.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Ἱστῶμεν στίχους η' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια·

Ἦχος α'. Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος!

Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! οἷον σέλας λαμπρόν, Λευκαδίοις ἔφανεν, ἀκτῖνας φεγγοβολοῦν τῆς θείας Χάριτος· ἀστέρες ὡς ὀρθρινοί, τῆς Ἐκκλησίας τό θεῖον στερέωμα, λαμπρύνουσιν ὑπέρ νοῦν, ἀχειροτεύκτου φωτός ὡς μετέχοντες, τῶν ἡγιασμένων πλήθη καί ἡμᾶς φωτίζουσιν, εἰς παθῶν πεπτωκότας τήν ἀνύποιστον σκοτόμαιναν.

Ὤ τῆς ἱερᾶς συνάξεως! ἀστρική συνδρομή, ἐπιλάμπει σήμερον, ἡ πάντιμος ἑορτή τῶν προστατῶν ἡμῶν· τήν νῆσον τήνδ' ἀληθῶς, ἀπό πασῶν προσβολῶν ἀδιάφθορον, τηροῦσιν οἱ εὐκλεεῖς· ὅθεν ἡμῶν τό ἐγκώμιον δέχονται, ἐπί τό αὐτό ἐλθόντων, εἰς τερπνήν πανήγυριν καί φαιδράν συμφωνίαν, ἀντί δώρων προσφερόντων αὐτοῖς.

Δεῦρο φιλαγίων σύναξις, τήν κινύραν Δαβίδ, ταῖς χερσίν ἀνάλαβε, συμπλέκουσα νῦν ᾠδήν, ἁγίοις πρέπουσαν· ἡ πόλις Ἁμαξικῆς, εἰς ὑμνωδίαν τήν νῆσον συνάγαγε· Λευκάς καί σύ τό κοινόν, τῶν Ἰονίων προσκάλεσαι σύμμολπον· ἡ γάρ τῶν ἐνδόξων μνήμη, προστατῶν ἡμῶν καλεῖ, εἰς καινήν συγχορδίαν, Ὀρθοδόξων τά συστήματα.

Τῇ σῇ εἰκόνι προσπίπτομεν, Πεφανερωμένη ἡ τῶν πάντων ἄνασσα, ἡ μόνη τόν Πλαστουργόν, ἀγκάλαις φέρουσα· ὑψόθεν περιφρουρεῖν, μή διαλίπῃς ἡμᾶς κινδυνεύοντας, μεγίστην γάρ φρυκτωρόν, νῆσος Λευκάς οὐ πτοεῖται πλουτοῦσά σε· φιλομητροθέων ὅθεν, οἱ χοροί συμπλέκουσιν, τῇ συνάξει σου Κόρη, ἐμμελέστατα ἐγκώμια.

Ἦχος β'. Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασιν.

Ποίοις εὐφημιῶν ῥήμασι, μεγαλύνωμεν τούς ἀποστόλους, τούς πεφωτισμένους τῷ Πνεύματι καί τούς ἐν σκοτίᾳ φωτίζοντας· τούς ἐκ τῆς ἀγνοίας ἐξελόντας, Λευκάδα τήν πάλαι πέλουσαν κατείδωλον, νυνί δέ θεογνωσίᾳ συμμετέχουσαν· τόν θεοῤῥήμονα Παῦλον, τόν σεπτόν Ἀκύλαν, Ἡρωδίωνα μετ' αὐτῶν, τοῦ Λόγου τούς κήρυκας, ἡμῶν τε πρέσβεις πρός Κύριον.

Ποίοις πνευματικοῖς μέλεσιν, ἐπαινέσωμεν τούς ἱεράρχας, ἅμα Πελαγίῳ Σωσίωνα, σύν τῷ Ζαχαρίᾳ Ἀγάθαρχον, τούς τῶν Λευκαδίων ποιμενάρχας, πρός ὅρμον τῆς σωτηρίας τούς ἰθύναντας, συστήματα πιστῶν τά θεοφίλτατα· πρός δέ αὐτοῖς τόν Δονάτον, Βησσαρίωνά τε, Διονύσιον τόν σεπτόν, Νικήταν Νικόλαον· ὧν πεῖραν ἱσχύος ἔσχομεν.

Ποῖα οἱ εὐτελεῖς ᾅσματα, μελωδήσωμεν ἀξιοχρέως, τοῖς ἀσκητικῶς διανύσασι, τό ἐπί τῆς γῆς χρεωλύσιον· τούς ἐκ τῆς Νικαίας προσελθόντας, πρός ὅρη νήσου Λευκάδος τά φιλόξενα καί ξένῳ τρόπῳ τόν βίον ἐκμετρήσαντας· καί τόν Λουκᾶν μετά τούτων, τόν Στειρίου γόνον, ἰσαπόστολόν τε Κοσμᾶν, μαρτύρων τόν σύσκηνον, τοῦ Πνεύματος τά οἰκήματα.

Ποίοις ὑμνωδιῶν ἄνθεσιν, στεφανώσωμεν τούς ἀθλοφόρους, τούς καρτερικῶς ὑπομείναντας, ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ πᾶσαν βάσανον· τούς κεκοσμημένους θεοπλόκοις καί δόξῃ πεποικιλμένοις διαδήμασι· τούς τήνδε τήν νῆσον πάντοτε φυλάσσοντας· Κυριακήν καί Βαρβάραν, καί μεγίστην Μαύραν, Βικεντίῳ ἅμα Μηνᾶν, σύν τούτοις τόν Βίκτορα· τούς γνόντας Θεοῦ τό ἔλεος.

Δοξαστικόν Ὀκτώηχον Δόξα. Καί νῦν.

Ἦχος α'.  Ἑορτίῳ σάλπιγγι, ἅπαντες οἱ ἐν Λευκάδι ὑπείκοντες, χαρμονικῶς συναθροίσθητε σήμερον.

Ἦχος πλ. α'. Ἀναλαβόντες, νοητάς κινύρας καί κιθάρας, ἐγκώμιον συμπλέκειν ἐνάρξασθε.

Ἦχος β'. Ἡ γάρ ὑπέρτιμος τῶν προστατῶν ὑμῶν χορεία ἀοράτως ἐνταῦθα πάρεστι.

Ἦχος πλ. β'. Τήν εὐσεβῆ καί εὐγνώμονα ταύτην νῆσον ἀπαύστως τειχίζουσιν· αἱ γάρ ἐντεύξεις τούτων πρός Θεόν καί τά θαυμάσια πάντα, ὑμᾶς εἰπεῖν προτρέπουσιν· Ἰδού ποταμός χαρίτων ἀνεξάντλητος.

Ἦχος γ'. Πρώτην γάρ ἐν τούτοις, Ἁγίων τήν προέχουσαν, τήν Πεφανερωμένην Λευκάς τιμᾶν οὐ παύεται.

Ἦχος βαρύς. Μετά ταύτην Ἁγίαν Μαύραν, σύν Παύλῳ Ἀκύλᾳ καί Ἡρωδίωνι· Σωσίωνά τε καί Πατέρας, συνοδικῶς δογματίσαντας.

Ἦχος δ'. Κοσμᾶν, Νικόλαον Δονάτον, Λουκᾶν καί Βησσαρίωνα.

Ἦχος πλ. δ'. Καί πᾶσιν οἷς ἐν ζωῇ ἤ μετά πότμον, ἀσπασμόν ἀπένειμεν, οἷς καί προσπίπτει, ἱκέσιον ἀνάγουσα φωνήν, περιφρουρῆσαι καί σῶσαι ἀπό πάσης προσβολῆς ἐναντίας λαόν φιλόχριστον· καί γάρ χάριν παρά Θεοῦ ἐκτήσαντο.

Ἦχος α'. Πᾶσι παρέχειν τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα.

Εἴσοδος. Φῶς ἰλαρόν. Τό προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Προφητείας Ἠσαΐου τό Ἀνάγνωσμα.

Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τά ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καί συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα; ἤ τά ἐξ ἀρχῆς τίς ἀκουστά ποιήσει αὐτοῖς; Ἀγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αὐτῶν, καί δικαιωθήτωσαν, καί εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί ἐγώ μάρτυς μοι, καί συνῆτε ὅτι Ἐγώ εἰμί . Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί οὐκ ἔστι πάρεξ Ἐμοῦ ὁ σώζων. Ἐγώ ἀνήγγειλα καί ἔσωσα, ὠνείδισα, καί οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς Ἐμοί μάρτυρες καί Ἐγώ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἀπ' ἀρχῆς Ἐγώ εἰμί καί οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω καί τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τό ἀνάγνωσμα.

Δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι καί ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καί ἡ ἀφ' ἡμῶν πορεία σύντριμμα. Οἱ δέ εἰσίν ἐν εἰρήνῃ. Καί γάρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐάν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπίς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καί ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται. Ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς καί εὗρεν αὐτούς ἀξίους Ἑαυτοῦ· ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καί ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσιν καί ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη καί κρατήσουσι λαῶν καί βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τούς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ' Αὐτόν συνήσουσιν ἀλήθειαν καί οἱ πιστοί ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ. Ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις Αὐτοῦ καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς Αὐτοῦ.

Σοφίας Σολομῶντος τό ἀνάγνωσμα.

Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ. Διά τοῦτο λήψονται τό Βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ Αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς καί τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τόν ζῆλον Αὐτοῦ καί ὁπλοποιήσει τήν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον ὁσιότητα, ὀξυνεῖ δέ ἀπότομον ὀργήν εἰς ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει Αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπί τούς παράφρονας. Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καί ὡς ἀπό εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν ἐπί σκοπόν ἀλοῦνται, καί ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλυσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καί ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καί ἐρημώσει πᾶσαν τήν γῆν ἀνομία, καί ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν βασιλεῖς καί σύνετε· μάθετε δικασταί περάτων γῆς. Ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι ἐπί ὄχλοις ἐθνῶν, ὅτι ἐδόθη παρά Κυρίου ἡ κράτησις ἡμῖν, καί ἡ δυναστεία παρά Ὑψίστου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ

Ψάλλομεν στιχηρά ἰδιόμελα·

Ἦχος α'

Οἱ εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι, τῆς λαμπρᾶς τε καί καλῆς, ταύτης ἀπολαυέτωσαν πανηγύρεως· οὐ γάρ μόνον Λευκαδίους συγκαλεῖ, ἀλλά καί τήν περίοικον πᾶσαν. Δεῦτε οὖν Πανίονες καί Ἀκαρνᾶνες σύν Ἠπειρώταις, ἐν Λευκάδι τῇ νήσῳ συνδράμετε νῦν, καί τούς προστάτας αὐτῆς τιμήσατε· ὑπέρ πάσης γάρ ψυχῆς Χριστιανῶν, οὗτοι ἀπαύστως πρεσβεύουσιν.

Ἦχος γ'

Οὐδείς ἡμᾶς τῆς Χριστοῦ ἀγάπης, ἐχώρισεν Ἅγιοι. Οἱ Ἀπόστολοι κινδύνους μή πτοηθέντες, τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ, πᾶσι τοῖς πέρασιν ἐκήρυξαν. Οἱ Μάρτυρες ἀπειλάς τῶν τυράννων μή φεισάμενοι, μηδέ πρό βασάνων δειλανδρίσαντες, θυσίαν τῷ μόνῳ Θεῷ προσήνεγκαν. Οἱ Πατέρες δέ συνελθόντες συνοδικῶς, ἐδογμάτισαν ὀρθῶς, καί πάντες οἱ Ἱεράρχαι, ἑαυτούς παρέδωκαν ἱεράν ὁλοκάρπωσιν. Ὅθεν καί ἡμᾶς, τούς Λευκάδα τήν νῆσον οἰκοῦντας, διά πρεσβειῶν ὑμῶν καταξιώσατε, οὐδαμῶς ἀποστῆναι, Οὗ τῷ πόθῳ κατεφλέχθημεν.

Ἦχος δ'

Τούς διδαχαῖς τήν Ἐκκλησίαν ἐρείσαντας, καί τούς κοσμήσαντας αὐτήν, τῆς εὐσεβείας τοῖς δόγμασιν· τούς διά ῥεύσεως αἱμάτων, τήν ἁγιόβλαστον ῥίζαν ποτίσαντας, καί τούς ἀσκήσεως ἱδρῶσιν τά πυρά τοῦ δυσμενοῦς κατασβέσαντας, πάντες Λευκάδιοι, λιταῖς ἀξιοχρέως τιμήσωμεν καί τούς ἐνταῦθα παροικοῦντας, ὁμομόλπους προσδεχόμενοι.

Ἦχος βαρύς

Πληθοῦσα τῶν Λευκαδίων, ἡ Ἐκκλησία νῦν συνέρχεται· ἡ γάρ τιμή τῶν Ἁγίων, ὁμοχώρους ἡμᾶς παρέστησεν. Μυροφόρων φανῶμεν καί στεφηπλόκων ὑπέρτεροι, ᾠδήν ἑόρτιον συντιθέντες καί τοῖς προστάταις ἡμῶν αὐτήν προσνέμοντες· τῇ Πεφανερωμένῃ φανεροῦντες, καρδίας εὐγνώμονας· Μεγαλο-μάρτυρι Μαύρᾳ, εὐχαριστήρια ἀναγράφοντες. Λευκάδος ἡ νέα συναγωγή, τούς δομήτορας αὐτῆς ὑμνολογεῖ, πληθύν τε Μαρτύρων καί Ὁσίων καί τῶν κλεινῶν Πατέρων, εὐφημεῖν οὐ παύεται.

Δόξα. Ἦχος πλ. α'

Δεῦτε Λευκαδίων χοροί, ὑμνήσωμεν συντόνως τούς ἡμετέρους προστάτας. Καί τῷ Παντάνακτι Θεῷ, ὕμνους ἀναπέμποντες, τήν αὐτῶν βιοτήν μετά ζήλου μιμησώμεθα. Τήν μόνην ἄμωμον ἐν γυναιξί καί καλήν, τήν Θεοτόκον Μαρίαν, τήν μετάγουσαν ἡμᾶς ἀπό γῆς πρός οὐράνια· τήν θαυμαστῶς φανερωθεῖσαν καί Πεφανερωμένην κληθεῖσαν, τήν φυλάττουσαν τήν νῆσον ἡμῶν ἀπό κακῶν ἀλώβητον. Τόν Πρωτοκορυφαῖον Παῦλον, ὡς ἐνταῦθα κηρύξαντα, σύν Ἡρωδίωνι καί Ἀκύλᾳ, θεηγόρους αὐτοῦ μαθητάς καί τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν θεμελιωτάς. Μετά τούτους δέ τούς ποιμένας ἡμῶν, τούς εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ καθημένους· Σωσίωνα τόν πρῶτον τῶν Λευκαδίων Ἀρχιποίμενα σύν Ἀγαθάρχῳ τῷ τῆς πρώτης Συνόδου μετασχόντι μετά τῶν ἐποφθέντων αὐτῷ Πατέρων, τῶν ἀσκησάντων ὁσίως ἐν τῇ νήσῳ ἡμῶν. Ζαχαρίαν δέ πάλιν καί Πελάγιον, ἑτέρων Συνόδων συνέδρους καί Ὀρθοδόξων προμάχους. Νικήταν Χαλκηδόνος τόν Πρόεδρον, Κυριακήν τήν ἔνδοξον, Μηνᾶν μεγαλομάρτυρα καί Μαύραν τήν πανολβίαν, ὧν ταῖς σεπταῖς εἰκόσιν προσπίπτομεν ἐν πίστει. Βησσαρίωνα, τόν Λαρισαίων  Πρωθιεράρχην καί Βαρβάραν τήν καλλιπάρθενον τούς ἀσθενειῶν ἡμᾶς πάλαι λυτρώσαντας. Ἅμα δέ τούτοις Νικόλαον Δονάτον Διονύσιον καί Κοσμᾶν τόν Αἰτωλόν, ὧν τήν ἀντίληψιν ὀξυτάτην γιγνώσκομεν. Αὐτοῖς καί ἡμεῖς, καρδίαν σύν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν κατανύξει πιστῶς δεησώμεθα· οὗτοι γάρ πάντες τήν ἡμῶν σωτηρίαν αἰτοῦνται καί ἀδιαλλείπτως παρεδρεύουσι τῷ Ὑψίστω δι' ἡμᾶς τάς πρεσβείας ποιούμενοι.

Καί νῦν. Ἦχος ὁ αὐτός.

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε οἱ πιστοί κατά χρέος· τήν πόλιν τήν ἄσειστον, τό τεῖχος τό ἄῤῥηκτον, τήν ἀῤῥαγῆ προστασίαν, καί καταφυγήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ

Ἦχος πλ. α'. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς.

Χαίροις τῶν Ἀποστόλων τριάς· ἐκλογῆς σκεῦος, ἐθνοκῆρυξ θεσπέσιε, θεόθεν πεφωτισμένε, Παῦλε τρισμάκαρ, ὁ φῶς, Λευκαδίοις πέμψας τό θεόφεγγον· Ἀκύλα πανόλβιε, τῶν κυρήκων ὁ ἔξαρχος καί Ἡρωδίων, ὅς εἰδώλων τό φρύαγμα, σύν Σωσίωνι τῇ δεήσει κατέβαλες. Σήμερον γάρ φιλάγιοι, Λευκάδος οἰκήτορες, συναθροισθέντες τιμῶσιν, κόπους καί μόχθους καί ἄθλησιν, καί ὅσαπερ ἄλλα, ὑπεμείνατε προθύμως, κόσμον κερδήσοντες.

Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.

Χαίροις Ἱεραρχῶν ἡ τριάς, τῶν Λευκαδίων ποιμενάρχαι πανσέβαστοι, Ἀγάθαρχε Ζαχαρία, σύν Πελαγίῳ ὁμοῦ, τῶν αἱρετιζόντων ἡ κατάπτωσις· τήν ποίμνην τήν ἔνθεον, φιλοθέως ποιμάναντες, Καλοῦ Ποιμένος, μιμηταί ἐγεγόνατε· βαρεῖς λύκους γάρ, συνοδικῶς ἀπηλάσατε. Ὅθεν μή διαλίπητε, ἀεί διασώζεσθαι, τήν τοῦ Χριστοῦ ἐκλογάδα, ἐξ ἐναντίων αἱρέσεων καί πλάνης ἀθέου καί βελῶν τοῦ πολεμίου φυλάττειν ἄτρωτον.

Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Χαίρει τῶν Λευκαδίων πληθύς, ὡς εὐαρίθμους κεκτημένη ἀμύντορας, ἐκ νόσων καί ἀλγηδόνων καί πειρασμῶν καί σεισμοῦ, δρόσον εὐλογίας αὐτῇ βρύοντας· τήν Μαύραν τήν ἔνδοξον, πενταρίθμους Πατέρας τε, Κοσμᾶν τόν νέον, καί τόν θεῖον Νικόλαον, Βησσαρίωνα, σύν Λουκᾷ Διονύσιον· Βίκτωρα καί Βικέντιον, Δονάτον Νικήταν τε, Κυριακήν καί Βαρβάραν, Μηνᾶν τόν μεγαλομάρτυρα· αὐτοί γάρ τηροῦσιν, εὐσεβῶν τήν συνωνίαν, δεινῶν ἀπρόσβλητον.

Δόξα. Ἦχος πλ. β'

Ἐπί πτερύγων ἀνέμων ἤ κυμάτων θαλάσσης, βαδίζοντάς τε ἐν ὁδῷ, ἡμέρας καί νυκτός, μή ἐγκαταλίπητε ἡμᾶς, πανόλβιοι. Ἁγίας Μαύρας γάρ φρουροί, ἀκοίμητοι δειχθέντες καί φιλολευκαδίων ἀντιλήπτορες, ἐφόδους πειρασμῶν καί δεινῶν ἐπιθέσεις ἀποκρούετε ἑκάστοτε.

Καί νῦν. Ἦχος ὁ αὐτός.

Θεοτόκε, σύ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλαστήσασα τόν καρπόν τῆς ζωῆς. Σέ ἱκετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τῶν Ἀποστόλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Ἦχος πλ. α'. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Λευκαδίων ὁ δῆμος ὁ χριστεπώνυμος, ᾠδαῖς καί ὕμνοις συντόνοις, καί ἐγκωμίοις τερπνοῖς, προστατῶν αὐτοῦ γεραίρει τήν ὁμήγυριν· οἵ καί ὡς τεῖχος ἀῤῥαγές, ἀπό παντοίων προσβολῶν, ἄτρωτον ταύτην τήν νῆσον, διατηροῦσιν· ἀπαύστως, τῷ Πανοικτίρμονι πρεσβεύοντες.

Δόξα. Ἕτερον.

Ἦχος α'. Ἐν τῇ γεννήσει τήν παρθενίαν.

Ἐν ταῖς ἀνάγκαις τήν προστασίαν δεχόμεθα, ὁδοιποροῦντες πρός τρίβον, ἐλαυνόμεθα σωτηρίας· ἡ Μήτηρ γάρ τῆς Ζωῆς, σκέπει Λευκάδα τήν εὐσεβῆ, καί εὐαρίθμων Ἁγίων πρεσβεῖαι, ἡμᾶς σώζουσιν ἑκάστοτε.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον.

Τοῦ  Γαβριήλ  φθεγξαμένου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Εἰς τό Θεός Κύριος, τά Ἀπολυτίκια ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ.

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Εἰς τήν α' στιχολογίαν·

Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσήφ

Ἀναβόησον λοιπόν, τῶν Λευκαδίων ὁ χορός, πῶς ἐρύσθης ἐκ πικρῶν, ἀσθενειῶν τε καί δεινῶν· πληθύς Ἁγίων τειχίζει με, φησίν, καί σκέπει· ἐκ πλάνης γάρ οἰκτρᾶς, ὡδήγησάν με πρός φῶς, καί δόγματα ὀρθά, μοί ἐνεχάραξαν· καί ἀπό νόσων ἔσωσαν, ἀπό σεισμοῦ τε ἀπήλλαξαν· διό συνῆλθον, ὅπως τιμήσω, τήν ἱεράν αὐτῶν σύναξιν.

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί  νῦν  ὅμοιον.

Γαβριήλ ἐξ οὐρανοῦ, τό χαῖρε κράζει τῇ σεμνῇ, ἀλλ' ἡμεῖς οἱ χοϊκοί, ὡς εὐτελές δῶρον αὐτῇ, μελωδημάτων πρωτόλεια προσενέγκωμεν· καί πῶς γάρ ἥν ὑμνεῖ, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, Θεός τ' ὑπερφυῶς αὐτῇ ἐσκήνωσεν, ἀξιοχρέως ἄσωμεν, ἔργων καλῶν ἀπορήσαντες; ὅθεν ἐπίῤῥωσον, Θεοτόκε, τούς βουλομένους ὑμνῆσαί σε. 

Εἰς τήν β' Στιχολογίαν·

Ἦχος α'. Τόν τάφον σου Σωτήρ.

Φαιδρά καί φωταυγής, καί λαμπρά νῦν ἡμέρα, ἐν ᾗ τῶν προστατῶν, νήσου Λευκάδος Ἁγίων, ἡ σύναξις ἐπέλαμψεν καί πιστῶν τά συστήματα, εἰς ᾠδήν καλεῖ, ὡς δεδεγμένα χαρίτων, πλῆρες πέλαγος, καί τῆς Θεοῦ εὐμενείας, ἀπαύστως τυγχάνοντα.

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί νῦν. Ὅμοιον.

Μητέρα σέ Θεοῦ, ἐπιστάμεθα πάντες, ἡμῶν τε πρός Υἱόν πρεσβευτήν ἐν ἀνάγκαις, καί πίστει ἀσπαζόμεθα, τήν ἁγίαν εἰκόνα σου, ᾗ ἐπροίκισας, τῶν Λευκαδίων τήν νῆσον, ὡς πολύφερνον παρισταμένην σοι νύμφην, ὑμνούσαν σε πάντοτε.

Μετά τόν Πολυέλαιον·

Ἦχος γ'. Τήν ὡραιότητα.

Νόσοι ἀνίατοι, σεισμοί πανώλεθροι, αἱρέσεις δύσθεοι, πλάνη πολύθεος, τῇ ὑμετέρᾳ ἀῤῥωγῇ, Λευκάδος ἀπελήλανται. Πάντες ὑπό πτέρυγας, Ἐκκλησίας συνήχθημεν, καί δεινῶν ἐῤῥύσθημεν τῇ στεῤῥᾷ ἀντιλήψει ὑμῶν· τόν ὕμνον ὑμῖν σήμερον ὅθεν, Λευκάδος τοῖς πρέσβεσιν δωροῦμεν.

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί νῦν. Ὅμοιον.

ᾨδήν εὐφρόσυνον, ἀναβοήσωμεν, τῇ Θεομήτορι, πάντες Λευκάδιοι, τετυχηκότες δωρεᾶς, μεγάλως ὑπέρ ἔννοιαν· Πεφανερωμένης γάρ, τό σεπτόν ἀπεικόνισμα, ἔσχομεν πολύτιμον, θησαυρόν ἐν τῇ νήσῳ ἡμῶν· αὐτῆς δέ τῇ δυνάμει λυτρούμεθα, νόσων δεινῶν καί ἀλγηδόνων.

 Ἀναβαθμοί τοῦ δ' Ἤχου.

Προκείμενον·  Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Πᾶσα πνοή.

Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου τοῦ Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (κστ' Ὀκτωβρίου)· "Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους …" (Ἰωάν. ιε' 17 - ιστ' 2).

Ὁ Ν' ψαλμός.

Δόξα. Ταῖς τῶν θεοφόρων…
Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου…

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β'.

Δεῦτε Λευκάδιοι, εἰς ὁμήγυριν ἐλθόντες, ἐπαινέσωμεν σήμερον, τά τῆς ἡμέρας τῆς ὀγδόης, λαμπρά ἀπαυγάσματα· Ἀποστόλων τούς συγκοινωνούς, μαρτυρικῆς χορείας τούς μετόχους, Ὁσίων ὁμοσκήνους τε, Πατράσιν τούς συμμονάζοντας καί τήν Κυρίαν Θεοτόκον· ἡ ἡμετέρα νῆσος γάρ, τήν προστασίαν τούτων, ἑκάστοτε γινώσκει καί συνοδίτας τούτους ἔχουσα, βαδίζει εἰς σωτήριον ὁδόν, πρός τήν ἄληκτον ζωήν, ἔνθα ἦχος ἑορταζόντων.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν Σου…

Ο ΚΑΝΩΝ

Οὗ ἡ ἀκροστοιχίς:

 "Πάρεστ' ἐνώπιον Κυρίου Λευκάδος χάριν. Ἰω (άννου)".

Ἦχος α'.

ᾨδή α '. Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ.

Πεποικιλμένη Ἁγίων κόσμῳ, τῶν Λευκαδίων ἡ κλεινή νῆσος ἀγάλλεται·  πᾶσαν συγκαλεῖται δέ τῶν Ὀρθοδόξων τήν πληθύν ἡ παντερπής ἑορτή, τῶν προστατῶν ἡμῶν πάντων, αὐτοῖς ᾄσουσαν χαρμονικῶς, ᾠδήν εὐχαριστήριον.

Ἁγία Μαύρα ἡ νῆσος πᾶσα, συγκινηθεῖσα εἰς ᾠδήν αὐτῆς τούς πάτρωνας,  νῦν γεραίρει· πάντας δέ, τούς Λευκαδίους ἀπ' ἠοῦς ἄχρι καί ζόφου καλεῖ, πανηγυρίζουσα σάλπιγξ, Θεῷ αἴνεσιν χρεωστικῶς, ἐν πίστει ἀνοίσοντας.

Ρύεται νόσων καί ἀλγηδόνων, ὁ εὐσεβῶς τάς πρεσβείας ὑμῶν αἰτούμενος, ἀσκηταί ἀπόστολοι, πατέρες μάρτυρες σεπτοί, Ἁμαξικῆς οἱ φρουροί, πάσης τε νήσου τά τείχη, ἐχθρῶν φρύαγμα τῶν δυσμενῶν, οἱ πάραυτα καθαίροντες.

Θεοτοκίον.

Ἐξ ἀμετρήτων παντοίων νόσων, καί νοητῶν πειρατηρίων διασέσωσται, αὕτη ἡ φιλάγιος καί χριστεπώνυμος πληθύς, ὥσπερ παλλάδιον νῦν, τήν σήν πλουτοῦντες εἰκόνα, Θεοῦ Μῆτερ ἀληθῶς, Φανερωμένη πανάχραντε.

ᾨδή γ'. Ἡ δημιουργική.

Σή πασιφεγγής ἀποστολική τε λυχνία,  Λευκάδι φάος ἐπέλαμψεν· ἐκ γάρ Νικοπόλεως, εἰς τῆς Νηρίκου ἤχθης ἀκτήν, φέγγος εὐσεβείας, Παῦλε κομίζων μακάριε.

Τρεῖς ἐν προσευχῇ διανύσας ἡμέρας, ῥίπτει Ἀρτέμιδος ξόανον, ἐκ Θεοῦ ἐνίσχυσιν, ὁ Ἡρωδίων εἰληφώς, εἰς Χριστοῦ τήν πίστιν, πλήθη ἑλκύων ἀπείρονα.

Ἔφεσος τιμᾷ σε ὡς κήρυκα μάκαρ· Κόρινθος δέ ξενισθεῖσά σε, καί Λευκάς σεμνύνεται, ἐνωτισθεῖσα διδαχήν, δι' ἧς πρός τήν πίστιν, πλήθη Ἀκύλα προσήλκυσας.

Θεοτοκίον.

Νέμει σοι ᾠδήν πανευφρόσυνον Κόρη, Φανερωμένη πανάχραντε, Λευκαδίων ὅμιλος, ὁ πολιοῦχον ἐγνωκώς, Σέ Παρθενομῆτορ, καί ὁδηγόν πρός ἀμείνονα.

Μετά τήν γ' ᾠδήν, Κάθισμα·

Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

Συμφώνως Λευκάδιοι τούς ἐφορῶντας ἡμῶν, ᾠδαῖς ἐπαινέσωμεν, εὐγνωμονοῦντες αὐτούς καί πόθῳ ἀνακράζοντες· ἄπαυστον ἐκζητοῦμεν, τήν ὑμῶν ἱκεσίαν, χάριν τῆς νήσου ταύτης, πρό τῆς ἄνω Καθέδρας, ἀπόστολοι ἱεράρχαι, ὅσιοι καί μάρτυρες.

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί νῦν. Ὅμοιον

Παρθένε πανάμωμε, ἡ τῶν πιστῶν χαρμονή, Λευκάδα ὡς σώζουσα ἀσθενειῶν καί σεισμοῦ, μή παύσῃ πρεσβεύουσα, ᾧ ἐν άγκάλαις φέρεις, ὑπέρ τῶν ὑμνητῶν σου· εὕρομεν γάρ λιμένα, τήν μονήν σου ἐν ζάλαις, ἁγνή Φανερωμένη· ἡμᾶς ὅθεν φύλαττε.

ᾨδή δ'. Ῥήσεις Προφητῶν καί αἰνίγματα.

Ὤφθης Λευκαδίων ἐπίσκοπος, καί κῆρυξ ἀληθέστατος, τῆς ἐμφανείας τοῦ Χριστοῦ· Ἡρωδίων γάρ σοι, ἱερωσύνην μετέδωκεν καί τόν Ἐθνοκήρυκα, συνιερουργόν σου, ὑπεδέξω Σωσίων μακάριε.

Πρώτης μετασχών ὁ Ἀγάθαρχος, Συνόδου ὡμολόγησεν, μή εἶναι κτῖσμα τόν Χριστόν, ἀλλά τῆς οὐσίας, τοῦ Θεοῦ μετέχοντα· τήν αὐτῷ λαχοῦσαν δέ, νοητήν ὀλκάδα, πρός σωτήριον ὅρμον κατηύθυνεν.

Ἴσμεν τήν σοφίαν σου Ἅγιε· ἔγνωμεν τούς τρόπους σου· πλούτου σου δέ τῶν ἀρετῶν, πεῖραν εἰληφότες, δεητικῶς σοῦ αἰτούμεθα· μετά σοῦ παράλαβε, Ἀγαθάρχῳ εἶπεν, τῶν Πατέρων χορεῖα πεντάριθμος.

Θεοτοκίον

Ὄλβος ἀναφαίρετος δέδεικται, κτῆμα τε πολύτιμον, τοῖς Λευκαδίοις  ὅπου  γῆς,  ἡ  σεπτή  εἰκών  σου, Φανερωμένη ὑπέρ-

λαμπρε·  καί  γάρ  τά  θαυμάσια,  ὡς  νειλῷα ῥεῖθρα, τῶν πιστῶν

 λαμπρε· καί γάρ τά θαυμάσια, ὡς νειλῷα ῥεῖθρα, τῶν πιστῶν τάς καρδίας ἁρδεύουσιν.

ᾨδή ε'. Τό θεῖον καί ἄῤῥητον κάλλος.

Ναμάτων Μερρᾶς τήν πικρίαν, εἰς γλυκασμόν ζωοβρύτην μετέβαλεν, ἡ τοῦ Θεοῦ πανσθενής δεξιά· καί νῦν, πέτρας ἀγόνου ἐκβλύζει ἁγίασμα, ὡς τῶν Πατέρων δωρεά, τοῖς ἐν πίστει τῷ αὐτῶν, ἀσκητηρίῳ σπεύδουσιν πάντοτε.

Κρουνούς τῶν ἰάσεων βρύει, τῶν ἀσκητῶν ἡ πρός Κύριον ἔντευξις· καί γάρ σποδῷ ὥσπερ ἄρτῳ διετρέφοντο, μετά κλαυθμοῦ δέ κραθέν πόμα ἔπινον· καί οἱ Πατέρες τῆς αὐτῶν, ἀγωγῆς ὡς ζηλωταί, τῆς αὐτῆς δόξης νῦν ἀπολαύουσιν.

Ὑψόθεν ἐνίσχυσιν εὗρεν, ὁ τῶν Πατέρων πεντάριθμος σύλλογος· ἐν ἐρημίαις οἰκοῦντες γάρ ἐμόναζον, καί φιλικῶς τῷ Θεῷ συνετύγχανον· Ἀγάθαρχός τε ὁ κλεινός, τήν αὐτῶν διαγωγήν, ἐπιτηρῶν ὡς τέκνων ἐπέχαιρεν.

Θεοτοκίον

Ῥανίδας ἱδρώτων καί θρόμβους, αἱματικούς ἐν τῇ μάνδρᾳ σου Δέσποινα, τῶν μοναζόντων χορεῖαι ἀναρίθμητοι, τῷ Θεῷ εὐχαρίστως προσέφερον, ὑπέρ ἀπίστων καί πιστῶν, Λευκαδίων τε καί μή, σωτηριῶδες αἰτοῦντες ἀντίδωρον.

ᾨδή στ'. Ἄλιον ποντογενές.

Ἴσον τόν Μονογενῆ, καί Πνεῦμα τό ζωοποιόν, τῷ προανάρχῳ Πατρί διεκήρυξαν, συνοδικῶς, Ζαχαρίας καί Πελάγιος· τῇ αὐτῶν οὖν διδαχῇ ἑπόμενοι, τῷ Θεῷ βοῶμεν· δόξα σοι, ὁ θαυμαστός ἐν ἁγίοις Κύριος.

Ὅλον τῷ Δημιουργῷ, τόν βίον ἀνέθου τόν σόν, ἀπό παιδός ἄχρι τέλους μακάριε, πάτερ Κοσμᾶ, Αἰτωλίας τό ἐκβλάστημα· τοῖς δουλεύουσιν ὅθεν ἐκήρυττες, λόγους ὠφελείας· ἤχθης δέ, καί ἐν Λευκάδι κηρύξων εὐσέβειαν.

Ὕψος δύσβατον βροτοῖς, ὡς πρᾶος καί πένης βουλήσει, ἐγκρατευτής ταπεινός ἐλεήμων τε, καταλαβών, παμμακάριστε Νικόλαε, ὕμνον δέχου τῶν καταφευγόντων σοι· σήν γάρ εὐλογίαν, ἔλαβον, ὅτε Λευκάδος διῆλθε τό σκῆνος σου.

Θεοτοκίον

Λίβανον χρεωστικῶς, προσάγει σοι ἄχραντε Κόρη, τῶν εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων τό σύστημα· εἶδόν σε γάρ, ἐν ταῖς λύπαις παραμύθιον, ἐν ταῖς ζάλαις ταχινήν βοήθειαν, ῥύστην τ' ἐν ἀνάγκαις, τεῖχος τε, Φανερωμένη Παρθένε, τῆς νήσου σου.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ'. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Εἰς συμφωνίαν τῆς Λευκάδος τούς οἰκήτορας, ὡς κεκτημένους εὐαρίθμους ἀντιλήπτορας, συγκαλεῖται ἡ ἑόρτιος νῦν ἡμέρα· καί γάρ κίνδυνοι καί νόσοι ἀπελαύνονται, τῶν Ἁγίων ταῖς πρός Κύριον δεήσεσιν,  οἷς κραυγάσωμεν· χαῖρε, ἄθροισμα τίμιον.

Ὁ οἶκος.

Ἄνωθεν προστασία Λευκαδίοις ἐπέμφθη, δεινῶν ἀλεξιτήριον τεῖχος· καί γάρ ἡγιασμένων χορός, ἀποκρούει τάχος τῶν ἐχθρῶν βέλεμνα· διό καί οἱ φιλάγιοι, βοῶσι πρός αὐτούς τοιαῦτα·

Χαῖρε, ἁγνή Πεφανερωμένη·

χαῖρε, τήνδε τήν νῆσον ἡ ἀεί ῥυομένη.

Χαῖρε, ἔνδοξε Μαύρα συνοικοῦσα τοῖς μάρτυσι·
χαῖρε, εὔγλωττε Παῦλε, ὁ κηρύξας τοῖς ἔθνεσι.

Χαῖρε, καί νῦν θεόφρον Ἡρωδίων σύν Ἀκύλᾳ·
χαῖρε καί σύ Σωσίων, ἱερέ ποιμενάρχα.

Χαῖρε, ἡ τάς αἱρέσεις φυγαδεύουσα ὀκτάς·
χαῖρε, παρ' ὧν μονάδι προσκυνεῖται ἡ Τριάς.

Χαῖρε, πάντιμε Νικόλαε σύν Δονάτῳ καί Λουκᾷ·
χαῖρε, Βίκτωρ καί Βικέντιε καί πολύαθλε Μηνᾶ.

Χαῖρε, Κοσμᾶ τρισμάκαρ Βησσαρίωνι ἄμα·
χαῖρε, πάτερ Νικήτα καί σύ μάρτυς Βαρβάρα.

Χαῖρε, Διονυσίῳ Κυριακή συγχορεύουσα·
χαῖρε, πληθύς Ἁγίων ἡμᾶς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε ἄθροισμα τίμιον.Συναξάριον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ πρό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ,  ἡ σύναξις πάντων τῶν προστατῶν καί ἐφόρων τῆς νήσου Λευκάδος Ἁγίων.

Στίχοι

Χαίρει Λευκάς σήμερον οὐκ ἀμοιροῦσα

σεπτῆς πληθύος προστατῶν καί ἐφόρων,

ἄπαυστα δέ γέρατα Ἁγίοις νέμει

ὧν γινώσκει ἄπαυστον τήν προστασίαν.

Ἐν κοινῇ πανηγύρει Λευκάδος ᾄδομεν τοῖς προστάταις.

Εἴωθε τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ᾠδαῖς καί ἐγκωμίοις γεραίρειν τούς κατά τόπους δράσαντας Ἁγίους, τούς τε μαρτυρικῶς τελειωθέντας τούς τε ἐν εἰρήνῃ κοιμηθέντας. Τῷ αὐτῷ καί ἡ κατά Λευκάδα τήν νῆσον Ἐκκλησία στοιχοῦσα ἔθει, ἀπό ἔτους σωτηρίου δισχιλιοστοῦ καί τρίτου ὥρισεν, ὅπως τῇ Κυριακῇ πρό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου  πανηγυρίζηται ἐξόχως κατ' ἔτος ἡ σύναξις πάντων τῶν Ἁγίων τῶν πολλαχῶς ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ τιμωμένων, ἀπαύστως δέ πρός τόν Θρόνον τῆς Χάριτος πρεσβευόντων ὑπέρ εἰρήνης, σωτηρίας καί καταστάσεως τῶν εὐσεβῶν καί φιλαγίων ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Λευκαδίων

Καταλλέγονται δέ ἐν τῷ ἁγιωνύμῳ τούτῳ ὁμίλῳ τῶν τῆς Λευκάδος προστατῶν οἵ τε ἐν αὐτῇ κηρύξαντες τόν Λόγον τῆς Ἀληθείας οἵ τε τήν Ἐκκλησίαν ταύτην θεαρέστως ἰθύναντες πρός τρίβον σωτηρίας καί χριστιανοῦ τέλους τυχόντες· ἅμα δέ τούτοις, Ἅγιοι ὧν τά σκηνώματα διά τῆς νήσου ταύτης διῆλθον ἀπό τόπου εἰς τόπον μετενεχθέντα· ἕτεροι δέ ὧν τῇ ὀξείᾳ ἐπεμβάσει καί πρός Θεόν μεσιτείᾳ ποικίλων κακῶν οἱ Λευκάδιοι ἐρύσθησαν· πρός δέ καί Ἅγιοι, ὧν τά ἱερά ἐκτυπώματα θαυμαστῶς εὑρέθησαν καί νῦν ὄλβός τις ὥσπερ ἄσυλος ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ κατέχονται.

Τῆς ἱερᾶς ταύτης ὁμηγύρεως ἐξάρχει ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ καί πολιοῦχος τῆς νήσου ταύτης, ἧς ἡ πανσεβασμία εἰκών, ὑπό τήν ἐπωνυμίαν "ἡ Πεφανερωμένη", ἐν τῇ φερωνύμῳ αὐτῆς μονῇ φυλάττεται. Κέκτηται δέ τήν προσωνυμίαν αὐτῆς ἅτε ὑπερφυῶς φανερωθεῖσα Καλλίστῳ τῷ ἐν Κωνσταντίνου Πόλει ἱερεῖ καί ἁγιογράφῳ· ὅς, παραγγελθείς ὑπό τῶν μοναστῶν τῆς ἱερᾶς ταύτης μονῆς ὅπως, μετελθών τήν ἱεράν αὐτοῦ τέχνην, φιλοτεχνήσῃ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, μετά πολλήν νηστείαν, ἀγρυπνίαν καί προσευχήν, ὡς ἐν ἀπορίᾳ εὑρισκόμενος περί τοῦ καταλλήλου αὐτῇ εἰκονογραφικοῦ τύπου, εὗρεν ἐπί τοῦ ξύλου ἀδήλως ἐσχεδιασμένην τήν Ἀνύμφευτον Θεόνυμφον Κόρην, ὡς βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἐν ἀγκάλαις φέρουσαν τόν μονογενῆ Υἱόν αὐτῆς, δύο τε Ἀγγέλους ἀμφοτέροθεν αὐτῆς, σεβάσματα αὐτῇ ἀπονέμοντας ὡς τῶν ἀγγελικῶν στρατευμάτων ὑπερτέρᾳ. Μετενεχθεῖσα μετά ταῦτα ἐκ Κωνσταντίνου Πόλεως εἰς Λευκάδα, οὐκ ἔπαυσεν ἄχρι τοῦ νῦν διασώζουσα τήν τε μονήν αὐτῆς καί τήν νῆσον πᾶσαν ἀπό λιμοῦ, λοιμοῦ, αὐχμοῦ, πυρός, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων καί τῶν ἄλλων δεινῶν, ἰδίᾳ δέ τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς.

Ἀλλά καί Μαύρα ἡ καλλίνικος τοῦ Χριστοῦ μεγαλομάρτυς, ἧς τό ὄνομα ὑπό τῶν Λατίνων τῇ νήσῳ, τῇ πόλει καί τῷ φρουρίῳ αὐτῆς ἐδόθη, μετά τῶν Ἁγίων τούτων σήμερον τιμᾶται, ὡς πολιοῦχος τῆς ὁμωνύμου αὐτῆς πόλεως. Αὕτη μέν μετά Τιμοθέου τοῦ συζύγου αὐτῆς σταυρικόν ὑπέρ Χριστοῦ θάνατον ὑπέμεινεν ἐν τῇ αἰγυπτιώτιδι Ἡλιουπόλει. Τήν εἰκόνα δέ αὐτῆς μετήνεγκεν ἐνθάδε ἡ τῶν Σέρβων βασιλίς, ἐκ Παλαιολόγων γενεαλογουμένη, Ἑλένη πρός ἐκπλήρωσιν τάματος αὐτῆς, μετά τήν μεσιτείαις τῆς Ἁγίας ἐκ τοῦ καταποντισμοῦ διάσωσιν αὐτῆς τε καί τῆς ἰδίας θυγατρός Μελίσσης, ὡς καί πάντων τῶν πρός Ἁγίαν Μαύραν τήν νῆσον συμπλεόντων μετ' αὐτῶν· ἤγειρε δέ καί τόν παλαιόν ἐν τῷ φρουρίῳ ναόν τῆς Ἁγίας.

Μετά τούτους, οἱ ἱδρυταί τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν τιμῶνται· οἱ Ἀπόστολοι δηλονότι, οἱ ἐνσπείραντες ἐν τῇ εὐφόρῳ γῇ τῶν καρδιῶν τῶν Λευκαδίων τόν τῆς Ἀληθείας Λόγον. Παῦλος γάρ ὁ μέγας τοῦ Κυρίου ἐκ τῶν Ο' Ἀπόστολος, ὁ οὐρανόθεν ζωγρηθείς καί μετά ταῦτα διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν καταστάς, παραχειμάζων ποτέ ἐν Νικοπόλει τῇ κατά Παλαιᾶν Ἤπειρον, οὐκ ἠνέσχετο τήν γείτονα Λευκάδα ἐν ἀγνωσίας βυθῷ ὁρᾷν ἐμπεβυθισμένην. Ἀλλά πέμπει Ἀκύλαν τόν μαθητήν καί συνέκδημον αὐτοῦ, ὅς τό πρῶτον κηρύττει τήν ἀληθῆ πίστιν τοῖς Λευκαδίοις. Τοῦ Ἀκύλα δέ ἀναχωρήσαντος εἰς Ἔφεσον, ὁ Παῦλος πέμπει εἰς Λευκάδα Ἡρωδίωνα, τόν ἕτερον μαθητήν αὐτοῦ. Ὁ Ἡρωδίων, τοίνυν, πλῆθος Λευκαδίων ἐφελκύσας πρός τήν εὐσέβειαν, ἐκλέγεται ἐξ αὐτῶν ἄνδρα διηνθισμένον ταῖς ἀρεταῖς, Σωσίωνα τοὔνομα, ᾧ καί μεταδίδωσι τήν τῆς ἱερατείας χάριν, ἐπίσκοπον Λευκάδος τοῦτον καταστάς.

Συμπαραλαμβάνει δέ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν Σωσίωνα καί πορεύονται ὁμοῦ εἰς τόν ναόν τῆς Λευκαδίας Ἀρτέμιδος, κέντρον τῆς ἐν τῇ νήσῳ εἰδωλολατρείας· ἔνθα δή ἐπί τριήμερον ἐκήρυττον ἐναλλάξ οἱ δύο ἄνδρες τήν πίστιν εἰς τόν ἀληθῆ ἕνα Θεόν. Εἰς σημεῖον δέ τοῖς λεγομένοις αὐτῶν, μετά προσευχήν καί νηστείαν, τῇ δεήσει τοῦ Ἡρωδίωνος κατεδαφίζεται τό ξόανον τῆς Ἀρτέμιδος, ὥστε πολλοί τῶν παρισταμένων μετεστράφησαν εἰς τήν εὐσέβειαν. Μετά δέ ταῦτα καί Παῦλος ἀφικνεῖται εἰς τήν νῆσον, ὡς μέριμναν ποιούμενον πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν· κηρύττει δέ τόν λόγον καί προΐσταται τῆς προσευχῆς καί τῆς κλάσεως τοῦ ἄρτου ἐν σπηλαίῳ τινί τῆς βορειοδυτικῆς παραλίας, ἔνθα νῦν ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου (Ἀντζούση).

Οὐ μήν γε, ἀλλά καί τινες ἐπίσκοποι Λευκάδος προδιατελέσαντες τάς τιμάς δέχονται. Πέραν τοῦ πρώτου τῶν Λευκαδίων ποιμένος Σωσίωνος, ὁ τῆς πρώτης ἐν Νικαίᾳ μετασχών Οἰκουμενικῆς Συνόδου Ἀγάθαρχος, ὅ τε τῆς δευτέρας ἐν Κωνσταντινουπόλει μετασχών Ζαχαρίας καί ὁ Ἅγιος Πελάγιος, παρεδρεύσας τῇ ἕκτη ἐν ΚΠόλει οἰκουμενικῇ Συνόδῳ ὑμνολογοῦνται κατά τήν ἡμέραν ταύτην. Ἅμα δέ τούτοις καί οἱ πέντε θεοφόροι Πατέρες, οἱ ἐκ τῶν τιη' (318) τῆς πρώτης ἐν Νικαίᾳ συνόδου, οἵτινες, ἐκπλαγέντες ἐπί τῇ ἐναρέτῳ βιοτῇ καί πολιτείᾳ τοῦ Ἁγίου Ἀγαθάρχου, ἐπώφθησαν αὐτῷ ἐπανήκοντι εἰς τήν ἰδίαν ἐπισκοπήν καί ἤσκησαν ὁσιακῶς τῆς σωτηρίας αὐτῶν ἐπιμελούμενοι, ἐν εἰρήνῃ μετά ταῦτα ἀμείψαντες τόν βίον, οἱ μέν τρεῖς ἔν τινι σπηλαίῳ πλησίον χωρίου τινος Ἀλεξάνδρου καλουμένου, οἱ δ' ἕτεροι δύο ἔνθα τό πρότερον ὑψοῦτο ὁ εἰδωλικός τῆς Ἀρτέμιδος ναός, δομηθέντος ἥδη ἐκεῖσε εὐκτηρίου τῶν Χριστιανῶν οἴκου.

Ἀλλά καί Κοσμᾶς ὁ νέος Ἱερομάρτυς, ὁ ἐξ Αἰτωλίας μέν καταγόμενος ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ δέ μαρτυρήσας, τά γέρα ὑπό τῶν Λευκαδίων προσδέχεται, ὡς μεταβεβηκώς εἰς τήν νῆσον ταύτην περί τήν ἐκπνοήν τοῦ ιη' αἰῶνος ἀπό Χριστοῦ γεννήσεως καί κηρύξας λόγον ὠφελείας κατά τούς δυσχερεῖς τῆς Ἑνετοκρατίας καιρούς.

Θεόδωρός τε, Οὐσακώφ τοὐπίκλην, ἐκ Ῥωσίας ἕλκων τό γένος και εἰς ναύαρχον προβιβασθείς, ἀφίχθη εἰς Λευκάδα, ἀπαλλάξας αὐτήν τῆς γαλλικῆς κατοχῆς καί καταστήσας ταύτην ἐλευθέραν καί αὐτόνομον. Εἶτα τήν ἰσάγγελον μετελθών πολιτείαν, ἀφῆκε τό πνεῦμα εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος.

Ἡ διά τῆς νήσου διέλευσις τῶν ἱερῶν σκηνωμάτων τῶν Ἁγίων Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, Δονάτου ἐπισκόπου Εὐροίας τῆς κατά Θεσπρωτίαν καί τοῦ ὁσίου Λουκᾶ τοῦ ἐν Στειρίῳ τῆς Ἑλλάδος συνηρίθμησεν τούτους εἰς τόν ὅμιλον τῶν ἀντιληπτόρων τῆς νήσου Ἁγίων. Οὐ γάρ μόνον ζῶντες οἱ Ἅγιοι εὐεργέται τῶν πιστῶν δείκνυνται εἰς τόν καθ' ἡμέραν βίον, ἀλλά καί μετά πότμον· ἰδίᾳ δέ διά τῶν πανσέπτων αὐτῶν λειψάνων τήν εὐλογίαν διανέμουσιν, καταστάντων κειμηλίων ἀφθάρτων τῆς ἀφθάρτου Βασιλείας. Μετακομιζόμενα ὅθεν ἐκ τῆς Ἀνατολῆς πρός τήν Ἐσπερίαν τά τίμια λείψανα τῶν προειρημένων Ἁγίων ὑπό τῶν Σταυροφόρων, ἀρπαγῆς καί συλλήσεως προϊόντα, ἀφθόνως τήν εὐλογίαν τοῖς Λευκαδίοις μετέδωκαν.

Τριάς τε καλλινίκων μαρτύρων, ἥτοι Μηνᾶς, Βίκτωρ καί Βικέντιος, ἐν ἔτει ᾳψδ' (1704) καί κατά τήν ἡμέραν τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ αὐτῶν, τήν ἑνδεκάτην δηλονότι μηνός Νοεμβρίου, ἐρύσαντο τήν νῆσον σεισμοῦ τοσοῦτον φοβεροῦ, ὥστε τήν γῆν ἐπί ἡμέρας συσείεσθαι ὡς κάλαμον, τό δέ ὕδωρ ἐξαφανισθῆναι ἀπό τῶν κρηνῶν τῆς πόλεως τῆς Ἁγίας Μαύρας.

Ἀλλά καί πανώλους ἐνσκηψάσης ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ καί ἀφανιζούσης καθ' ἡμέραν πλῆθη Χριστιανῶν ἐπί μῆνας ἱκανούς ἐν ἔτει ᾳψμγ' (1743), τῇ μετακομιδῇ τῆς τιμίας κάρας τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης ἐσώθησαν οἱ Λευκάδιοι τῆς φοβερᾶς ἀπειλῆς, ἡ δέ νῆσος κατεκοσμήθη πάλιν διά πλειόνων ἀνθρώπων, ὑμνούντων τοῦ Πανοικτίρμονος τό κράτος. Ὁ αὐτός Ἅγιος Βησσαρίων ἐλυτρώσατο νόσου ἀνθρωπολέτειρος καί τό παρακείμενον τῇ Λευκάδι Μέγα Νησίον περί τάς ἀρχάς τοῦ κ' αἰῶνος.

Σεισμοῦ ὀλεθρίου ἐρύσθη καί πάλιν ἡ νῆσος ἐν ἔτει ᾳωξθ' (1869) τῇ ἐπεμβάσει τοῦ ἐκ Ζακύνθου Ἁγίου Διονυσίου Ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης, κατά τήν ἡμέραν τῆς μνήμης αὐτοῦ.

Ἤλαται, πρός τούτοις, καί ἡ φοβερά νόσος τῆς εὐλογιᾶς, πλήξασα τήν νῆσον ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ εἰκοστῷ δευτέρῳ, τῇ πρός Θεόν μεσιτείᾳ τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας.

Ἡ δέ τοῦ μεγαλοδώρου Θεοῦ πρόνοια οὐ μόνον ἀπήλλαξε τήν νῆσον καί τούς οἰκοῦντας αὐτήν ποικίλων κινδύνων ἀλλά καί θησαυροῖς πολυτιμήτοις ἐπροίκισε ταύτην, ἥτοι ταῖς θαυματουργικῶς εὑρεθείσαις ἱεραῖς εἰκόσιν τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικήτα Ἀρχιεπισκόπου τῆς κατά Βιθυνίαν Χαλκηδόνος, ἐν τοῖς καιροῖς τῆς εἰκονομαχικῆς ἕριδος ἀκμάσαντος, τοῦ καί προστάτου τῆς ὁμωνύμου αὐτοῦ κώμης, καί τῆς πανενδόξου παρθενομάρτυρος Κυριακῆς, ἥτις τάς τιμάς παρά τῶν Λευκαδίων δέχεται ἐν τῷ ἐπί τῆς χερσονήσου τοῦ Γενίου ἐκκλησιδίῳ αὐτῆς.

Γεράσιμος δὲ ἐπ' ἐσχάτων, ὁ νέος ἀσκητὴς καὶ προστάτης τῆς νήσου τῶν Κεφαλλήνων, πρόνοιαν καὶ περὶ τῶν Λευκαδίων ποιούμενος, ἀπήλλαξε τῇ αὐτοῦ πρὸς Θεὸν μεσιτείᾳ τὴν νῆσον ἡμῶν ἀπὸ τῆς ἐπιβουλῆς τοῦ σατράπου τῆς Ἠπείρου, Ἀλῆ μετὰ πάσης τῆς πολεμικῆς αὐτοῦ μηχανῆς, ἐν ἔτει 1807, μηνὶ Ὀκτωβρίῳ κ'.

Ἡ πολυάριθμος τῶν Ἁγίων αὕτη χορεία διηνεκῶς περιφρουρεῖ τήν τε Λευκάδα καί τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Λευκαδίους ἀπό κινδύνων μέν προφυλάττουσα τά δέ τῶν ἐναντίων νέφη ἀπελαύνουσα, καθισταμένη ἅμα ὁδοδείκτης ζῶν καί τηλαυγής εἰς τήν πρός τήν Οὐράνιον Βασιλείαν ἄγουσαν τῶν πιστῶν τά συστήματα.

Τελεῖται δέ ἡ αὐτῶν σύναξις ἐν τῷ κατά Ἁγίας Μαύρας τήν πολίχνην Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδή ζ'. Ἰταμῷ θυμῷ τε καί πυρί.

Εὐροιέων γέγονας ποιμήν, ἀλλ' ἡ χάρις σου μετενήνεκται, εἰς Λευκάδα ὅσιε, ἱεράρχα Δονάτε, τῇ ἐκλάμπρῳ κομιδῇ, τοῦ σεβασμίου πανσέβαστε σκήνους σου· ὅθεν Λευκαδίων, προσδέχου καί νῦν, ὕμνους ἑορτίους καί ἱκέσιον ᾠδήν, Θεῷ παῤῥησιάζων.

Ὑπερέχει νόας γηγενῶν, ἡ Θεόθεν δοθεῖσά σοι ἔλλαμψις, τῆς Ἑλλάδος καύχημα, τοῦ Στειρίου ὁ κόσμος, τῶν ὁσίων κοινωνέ, πάτερ Λουκᾶ ἀσκητά πανυπέρτιμε· ὅθεν εὐλογία, τῇ νήσῳ ἡμῶν, τῇ σεπτῇ παρόδῳ, τοῦ λειψάνου σου ποτέ, κεκόμισται τρισμάκαρ.

Καταβάλλει βρότειον ἰσχύν, τοῦ σεισμοῦ ἡ πανώλεθρος δόνησις· ἀλλ' ἡ κατενώπιον, τοῦ Θεοῦ παῤῥησία, τῶν Ἁγίων οὐδαμῶς, ὑπερνικᾶται οὐδέν τ' ἔχει πρόσκομμα· ὅθεν διεσώσθη, Ἁγίας ποτέ, Μαύρας ἡ πολίχνη, ἐπεμβάσει ταχινῇ, μαρτυρικῆς τριάδος. 

 Θεοτοκίον.

Ἀποκρούει ἔφοδον ἐχθρῶν, ἡ Παρθένος ὡς τεῖχος ἀπόρθητον· κραταιόν παλλάδιον, ἡ Λευκάς γάρ κατέχει, καί ἐν πίστει προσκυνεῖ, Φανερωμένης τό θεῖον ἐκτύπωμα· Ὀρθοδόξων ὅθεν, χοροί ποθεινῶς, τῷ αὐτῆς τεμένει, προσπελάσωμεν δεινῶν, ἀπαλλαγήν αἰτοῦντες.

ᾨδή η'. Φλόγα δροσίζουσαν ὁσίους.

Δόμον ἐγείρας τῷ Σωτῆρι, σεαυτόν οἶκον τοῦ Πνεύματος,  νῆστις ἀγρυπνῶν ταπεινωθείς, ἔδειξας σοφέ· θεραπειῶν δέ πηγήν ἠργάσατο σεπτήν σου κάραν, πανωλοβλήτοις ποθητά ἐκβλύζουσαν ἰάματα, ὁ Δημιουργός ὅν ἀνυμνοῦμεν, πάτερ Βησσαρίων, ὡς δωρησάμενόν σοι, ἰάσεων τήν χάριν.

Ὄλβον καθάπερ σου τό σκῆνος, θησαυρόν τε ἀναφαίρετον, Ζάκυνθος πλουτεῖ θαυματουργέ, σή πατρῷα γῆ·  τῆς σεισμικῆς ἀπειλῆς ἀνέδειξέ τε ἐλατῆρα, ἡ τοῦ Θεοῦ πανσθενουργός, σέ μάκαρ Διονύσιε· Ἁγιομαυρῖται ὅθεν βοῶσιν, εὐχαρίστῳ γνώμῃ, ὕμνους σοι σωθέντες, σεισμοῦ τῇ ἀῤῥωγῇ σου.

Σέβας Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, ἡ Βαρβάρα ἀπονείμασα, ξίφει φονευθεῖσα πατρικῷ, εὗρεν καλλιάν, ἐν Παραδείσῳ· Θεόν ἐγίνωσκε γάρ ὡς Πατέρα, ἀφ' Οὗ καί χάριν ἰατροῦ, ὡς προῖκα ἀπεκόμισεν· τόν Δημιουργόν οὖν ἀνυμνοῦσα, ἡ Λευκάδος πόλις, διά τῆς πανσέμνου, εὐλογιᾶς ῥυσθεῖσα.

Θεοτοκίον.

Χαίρει ἡ νῆσος σου πλουτοῦσα, τήν μονήν σου ὡς ἀκρόπολιν, Πεφανερωμένη τῶν πιστῶν, ἡ καταφυγή· ἐπιδρομαί ὁρατῶν ἐχθρῶν καί ἀοράτων, τῇ ἐπεμβάσει σου σεμνή, ταχέως ἐκδιώκονται· τόν Δημιουργόν ὅθεν ὑμνοῦμεν, οἱ λελυτρωμένοι, τόν δομήσαντά σε, ἀπόρθητον ὡς τεῖχος.

ᾨδή θ'. Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι.

Ἀρίζηλος ὁ πλοῦτος σου ὑπάρχει, Λευκάς ἡ περιλάλητος· ἱερά γάρ κατέχει, εἰκονίσματα νῦν ὡς παράφερνα· μεγαλομάρτυρος ὅθεν, Μαύρας τιμᾶται ἐξόχως, θεία εἰκών· ἐφορᾷ γάρ πολίχνην ὁμώνυμον.

Ῥεόντων κατεφρόνει πρό τυράννου, Κυρίου ἡ φερώνυμος· σύν χορείαις παρθένων, καί μαρτύρων Θεῷ ὅθεν πάρεστι· ἧς τῇ ἁγίᾳ εἰκόνι, ὑπερφυῶς εὑρεθείσῃ, δράμωμεν νῦν, Λευκαδίων πιστῶν τά συστήματα.

Ἱστάμενοι ἐν μέσῳ τῆς καμίνου, οἱ παῖδες οὐκ ἐλάτρευσαν, ἀντιθέου τυράννου, τό χρυσοῦν εὐμεγέθες εἰκόνισμα· ἀλλ' οἱ πιστοί τήν εἰκόνα, τοῦ φιλοθέου Νικῆτα, δεῦτε φαιδρῶς, ἀσπασώμεθα νῦν ἀλαλάζοντες.

Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, πολλάκις ὑπέρ ἔννοιαν· προστασίαν γάρ εὗρεν, ὑψηλήν Λευκαδίων ὁ ὅμιλος, ἡγιασμένην χορείαν, πρό τοῦ Θεοῦ παρεστῶσαν· ἄπαυστον γάρ, ἱκεσίαν προσάγει πρός Κύριον.

Ἰώνων τῆς χορείας προεξάρχει, Λευκάς σοι ἀνακράζουσα· ὡς ἐχθρῶν δυσμενῶν ἐλυτρώσω, νοητῶν πολεμίων Θεόδωρε, τούς οἰκιστάς μου τρισμάκαρ, ἀπελευθέρωσον τάχει· εὗρες καί γάρ, πρό Θεοῦ παρρησίαν περίδοξον.

Θεοτοκίον.

Ὠκύροον ὀφείλει σοι τόν ὕμνον, πᾶς ἕκαστος Λευκάδιος· νοσημάτων γάρ ἔσχεν, ἰατρόν καί παθῶν σέ ἐκλύτρωσιν, Φανερωμένη Παρθένε, παντός τοῦ κόσμου Κυρία· σώζοις ἀεί, Θεοτόκε τήν κληρονομίαν σου.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦχος γ'. Ὁ οὐρανόν τοῖς ἄστροις.

Λευκάδιοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, μνήμην ἐτήσιον αὖθις, τιμῶσιν ἐν εὐφροσύνῃ, τῶν ἐν τῇ νήσῳ Ἁγίων· οὕς μεγαλύνουσιν πόθῳ.

Θεοτοκίον.

Ἡ ἀφ' ἡμῶν μεταστᾶσα εἰς οὐρανούς ἀποῤῥήτως, Λευκάδος ἡ πολιοῦχος σκέπε τήν νῆσον σου ταύτην, ἀλώβητον ἐκ κινδύνων, Φανερωμένη Παρθένε.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ

Ἦχος δ'. Ὁ ἐξ Ὑψίστου κληθείς.

Ὁ ἁρπαγείς εἰς Παράδεισον ἀῤῥήτως, Παῦλος ὁ θεσπέσιος κατηχητής τῶν ἐθνῶν, παραχειμάζων εἰς Ἤπειρον, Ἀκύλαν πέμψας, τοῖς Λευκαδίοις ὡς χριστοκήρυκα, δρόμον τόν σωτήριον τούτοις ἠνέῳξε· καί Ἡρωδίων ὁ ἔνδοξος, αὐτοῦ ἐπώφθη, τοῖς ὑπέρ ποίμνης ἐμπόνοις ἴχνεσι· Σωσίων πάλιν συνηρίθμηται, τοῖς Χριστοῦ μιμηταῖς ὡς καλός ποιμήν· ὧν δεόμεθα πίστει, ἱκετεύειν πρός τόν Κύριον.

Τάς ἀκλινεῖς τῶν δογμάτων νῦν κρηπίδας, τόν θεῖον Ἀγάθαρχον σύν Ζαχαρίᾳ ὁμοῦ, καί Πελαγίῳ ὑμνήσωμεν, νήσου Λευκάδος, τούς ποιμενάρχας καί ἀντιλήπτορας· ἀλλά καί πεντάριθμος τῶν Διδασκάλων πληθύς, συνεορτάζεται σήμερον, συνδεχομένη, τῶν φιλαγίων ᾠδήν ἱκέσιον· καί γάρ ἡμᾶς οὐ καταισχύνουσι, τῷ Χριστῷ ὀρθοδόξως λατρεύοντας, τῆς Τριάδος ὡς ἕνα, Θεόν τέλειον καί ἄνθρωπον.

Ἐκ πολυτρόπων κινδύνων διασώστας, Λευκάδιοι ἔγνωμεν ἡγιασμένων χορόν, προϊσταμένην κατέχοντα τήν Θεοτόκον, ἧς τῇ εἰκόνι πόθῳ προσπίπτομεν· Μαύρα τε ἡ ἔκλαμπρος μεγαλομάρτυς Χριστοῦ, Βίκτωρ Μηνᾶς καί Βικέντιος, καί Βησσαρίων, σύν τῷ Νικήτᾳ ὁ Διονύσιος, Χριστοῦ ἀμνάδες τε αἱ ἔνδοξοι, Κυριακή καί Βαρβάρα τιμῶνται νῦν, παρ' ἡμῶν χαριστεῖα, ἐμμελῆ ἀποκομίζοντες.

Ἐκ τῆς Ἐώας εἰς γῆν τῆς Ἑσπερίας, μετακομιζόμενα σεπτά σκηνώματα, τοῦ Εὐροιέας ἰθύναντος, πατρός Δονάτου καί Νικολάου, Μῦρα ποιμάναντος, Λουκᾶ τοῦ ἐξάρχοντος τῶν εὐκλεῶν ἀσκητῶν, Ἁγίᾳ Μαύρᾳ μετέδωκαν, χαρίτων πλήθη· οὕς καί ὑμνοῦμεν ἐν πίστει σήμερον, τήν ἱκεσίαν ἐξαιτούμενοι, τήν πρός Κύριον πάντες Λευκάδιοι, καί δεινῶν πολυμόρφων, τήν ἑκάστοτε ἐκλύτρωσιν.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ'

Οὐκ Ὀδυσσεύς ὁ βασιλεύς, οὐ Τηλυκράτης οὐδέ Φίλανδρος, ἐκλέϊσάν σε αἰωνίως, Λευκάς περίκλυτε· ἀλλ' ὥσπερ ἄφθιτον στέφος φέρεις ἐπί κάρας, χορόν Ὁσίων καί Μαρτύρων, Ἱεραρχῶν καί Ἀποστόλων. Ἐξ ὧν ἀπό Παύλου ἄχρι καί Κοσμᾶ, ἐπί τῆς γῆς σου ἐβάδισαν· ἀπό Μηνᾶ δέ ὡς Βαρβάρας, τούς οἰκοῦντας σέ κινδύνων καί νόσων ἀπήλλαξαν· λείψανα τίμια ἐδέχου, Νικολάου Δονάτου, Λουκᾶ Βησσαρίωνος· ὄλβον τ' ἐν σοί κατέχεις σεπτάς εἰκόνας, Νικῆτα Κυριακῆς, Μαύρας τῆς πανολβίας καί τῆς Θεοτόκου τῆς Πεφανερωμένης. Τέρπου τοίνυν καί χόρευε τοσαύτης τυχοῦσα δόξης· καί τῷ Χριστῷ, ἀντί χρυσοῦ ἀρετήν προσάγαγε· ἀντί σμύρνης ὕμνον ἀνάμελπε· ἀντί δέ λιβάνου, νοεράν ὁλοκάρπωσιν, ὀφλήματα Θεῷ ἐξοφλοῦσα καί λύτρον πταισμάτων λαμβάνουσα.

Καί νῦν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

 Δοξολογία Μεγάλη.

Δίδοται καί ἅγιον ἔλαιον τοῖς ἀδελφοῖς.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά καί οἱ Μακαρισμοί. Ἐκ τοῦ Κανόνος, ᾠδαί γ' καί στ' τῶν Ἁγίων.

Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν εἰς τάς στ' Οἰκουμενικάς Συνόδους συνελθόντων (ἀπό ιγ' ὡς ιθ' Ἰουλίου)·

"Τέκνον Τίτε, πιστός ὁ λόγος…" (Τίτ. γ' 8 -15).

Εὐαγγέλιον τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων (στ' Δεκεμβρίου)· "Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπί τόπου πεδινοῦ…" (Λκ. στ' 17-23).

Μεγαλυνάρια

Στέφος ἁγιόπλοκον ἡ Λευκάς, ἐπί κάρας φέρει καί καυχᾶται σεμνοπρεπῶς· ὅθεν συνελθόντες, Λευκάδιοι τιμῶσιν, τήν μνήμην τῶν ἁγίων πανηγυρίζοντες.

Ἕτερον.

Πρέσβεις κεκτημένη ἐν οὐρανοῖς, μάρτυρας πατέρας, ἀποστόλους καί ἀσκητάς, τήν τε Θεοτόκον, Λευκάς ἐγκαυχωμένη, αὐτῶν νῦν ἐγκωμίοις τιμᾷ τήν σύναξιν.

 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Α. Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΙΝ ΤΩΝ ΕΠΙ Τῌ ΜΝΗΜῌ ΑΥΤΩΝ ΤΕΛΟΥΜΕΝΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δόξα σοι, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν· δόξα σοι.

Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν ……  τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης· πάντων τῶν ἁγίων προστατῶν καί ἐφόρων τῆς νήσου Λευκάδος, ὧν τήν σύναξιν πανηγυρίζομεν καί πάντων τῶν ἁγίων, ἐλεήσαι καί σώσαι ἡμᾶς ὡς ἀγαθός, φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Θεός.

Β. ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΕΝΙΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝ ΛΕΥΚΑΔΙ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΑΓΙΩΝ

α. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Παύλου, Ἀκύλα καί Ἡρωδίωνος καί τοῦ Ἁγίου Σωσίωνος, α' Ἐπισκόπου Λευκάδος.

Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Πλάνην δύσθεον καταλιπόντες, Ἡρωδίωνος διδασκαλίᾳ, καί Ἀκύλα παραινέσει ἐπώφθησαν, τῶν Λευκαδίων χοροί· οὕς μιμούμενοι, τούς Ἀποστόλους ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν, καί Σωσίωνα Λευκάδος πρῶτον ἐπίσκοπον,οἵ Παύλου στοιχοῦντες ρήμασι, φωτί τῆς Ἀληθείας ἡμᾶς ηὔγασαν.

β. Τῶν τριῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων, τῶν ἀσκησάντων ἐν τῷ ὁμωνύμῳ αὐτῶν ἡσυχαστηρίῳ.

Ἦχος πλ. α'. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Ἀσκητῶν τήν τριάδα ἀνευφημήσωμεν, τήν ἐν Νικαίᾳ Τριάδος Πίστιν σαφῶς τήν ὀρθήν, ἐν συμβόλῳ ἱερῷ διακηρύξασαν· τούς ἐν παννύχοις προσευχαῖς, σύν ἐδεσμάτων ἀποχῇ, πραΰναντας ὁρμάς σαρκίου, τῶν Λευκαδίων ὁ δῆμος ἐν ἑνί στόματι ὑμνήσωμεν.

Τοῦ  ἁγ. Βησσαρίωνος  Ἀρχιεπισκόπου  Λαρίσης.

Ἦχος πλ. α'. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Θετταλῶν τόν ποιμένα τόν ἱερώτατον,  τῶν ἐν νόσοις ὀξύτατον ἀντιλήπτορα,  Βησσαρίωνα, τῆς Χάριτος τό κειμήλιον·  οὗ μεσιτείαις θαυμαστῶς, ἐκ νόσου πάλαι λοιμικῆς,  Λευκάς ἡ νῆσος ἐῤῥύσθη, ὑμνολογοῦμεν ἀπαύστως,  αὐτοῦ τήν κάραν ἀσπαζόμενοι.

δ. Τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας.

Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

Λευκάς ἀντιλήπτορα ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς, Βαρβάραν ἐκτήσατο τήν στεφανίτιν Χριστοῦ, ἥν ὕμνοις γεραίρομεν· βρύει γάρ εὐλογίαν τοῖς νοσήσασι πάλαι, νόσον πανωλεθρίαν εὐλογιάν καλουμένην· καί πόθῳ ἀσπαζόμεθα αὐτῆς τό εἰκόνισμα.

ε. Τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου (Οὐσακώφ, τοῦ ἀπό Ναυάρχων).

Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Νοητῆς ναυαρχίδος ἐπιβαίνων Θεόδωρος, ἐν ἐπουρανίῳ λιμένι, μεθ' Ἁγίων προσώρμισται· τά ἄφθαρτα φθαρτῶν ὑπεριδών, ἰσάγγελον προέτισε ζωήν· ὡς Λευκάδι δέ χορηγήσας ἐλευθερίαν, ἡμῖν δωρεῖται δεήσεις πρός Κύριον. Ὅθεν αὐτῷ βοήσωμεν πιστῶς· Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι. Δόξα τῷ παρασχόντι διά σοῦ ἡμῖν χαρίτων πέλαγος.

στ. Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀκύλα.

Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείᾳ χάριτι ἠγλαϊσμένος, φῶς διέδωσας Εὐαγγελίου, τοῖς ἐν σκότει ἀσεβείας καθεύδουσιν· ὡς συνεργός δέ τοῦ Παύλου πολύτιμος, νῆσον Λευκάδα Ἀκύλα διώδευσας· ὅθεν πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ Ἀπόστολε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

ζ. Τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Κυριακῆς.

Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοῦ Χριστοῦ τήν ἀμνάδα, τῶν μαρτύρων τήν σύναθλον, παρθενομαρτύρων τήν δόξαν, ἐν ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε· κληθεῖσα προσφυῶς Κυριακή, τήν κλῆσιν διά βίου βεβαιοῖς· διά τοῦτο θεραπείας τήν δωρεάν, βραβείου δίκην ἔλαβες. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ τήν εἰκόνα σου, δόντι τοῖς Λευκαδίοις δωρεάν, ὡς πλοῦτον ἄσυλον.

η. Τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, Ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης.

Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῇ Ζακύνθῳ συγχαίρει καί Λευκάς ἡ φιλάγιος, ἐπί τῇ σεπτῇ πανηγύρει Διονυσίου τοῦ μάκαρος· ῥυσάμενος ἡμᾶς γάρ ἐκ σεισμοῦ, εἰς ἔπαινον πανδήμως συγκινεῖ· λιτανεύοντες ἐν ῥύμαις δέ σύν χαρᾷ, αὐτῷ ἀναβοῶμεν· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σέ χαριτώσαντι· δόξα τῷ δείξαντί σε λυτρωτήν ἐκ περιστάσεων.

θ. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀκύλα.

Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Φῶς ἐνήστραψε θεογνωσίας, σκότος ἄθεον διασκεδάσας, ἐν Λευκάδι Ἀκύλας ὁ ἔνθεος· καί εὐσεβείας σαργάνῃ χρησάμενος, ἰχθύων πλῆθος πρός πίστιν ἐζώγρησεν· τοῦτον ἅπαντες συμφώνως ὕμνοις τιμήσωμεν, αὐτοῦ βίον τόν ἅγιον μιμούμενοι.

ι. Τῶν Ἁγίων Ἐπισκόπων Λευκάδος

Σωσίωνος, Ἀγαθάρχου, Ζαχαρίου καὶ Πελαγίου.

Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

Χορεία τετράριθμος Ἱεραρχῶν ἱερῶν, Σωσίων Πελάγιος σὺν Ζαχαρίᾳ ὁμοῦ, ὁ θεῖος Ἀγάθαρχος, ζῶντες νῆσον Λευκάδα, εἰς νομὰς σωτηρίους, ἤγαγον καὶ ὑψόθεν, τὴν πιστὴν τούτων ποίμνην, ἀμνοὺς ὥσπερ ἐλλόγους, Κυρίῳ προσάγουσιν.

ια. Τοῦ Ἁγίου Δονάτου, ἐπισκόπου Εὐροίας

Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὴν πανίερον μνήμην σου ἑορτάζομεν, Λευκαδίων αἱ τάξεις, μάκαρ Δονάτε φαιδρῶς, ὡς δεχθεῖσαι σου ποτε τὸ θεῖον σκήνωμα· καὶ ἐξ Ἑῴας μεταστάς, Ἑσπερίαν δαδουχεῖς, αὐγαῖς τῆς σῆς πολιτείας· καὶ ἐν μονῇ οὐρανίᾳ, νῦν ἐπαγάλλῃ ἀξιάγαστε.

ιβ. Τοῦ ὁσίου Γερασίμου, τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ.

Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἱερέων ἐδείχθης καὶ ὁσίων συνόμιλος, οὐδαμῶς φθαρεὶς ὑπερλόγως, Ὀρθοδόξων τε πρόμαχος· λυτροῦσαι καθ' ἑκάστην ὁρατῶν ἐχθρῶν καὶ ἀοράτων προσβολῶν· τὸν Ἀλῆν ἀποδιώξας γὰρ ἀφ' ἡμῶν, διέσωσας τὴν Λευκάδα. Δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν· δόξα τῷ σὲ ἐξοπλίσαντι μόνῃ τῇ παῤῥησίᾳ πρὸς Αὐτόν, μάκαρ Γεράσιμε.